Lekker bezig

Hallo Allemaal,

Ik had een heerlijk bijkomweekend, na alle hectiek van afgelopen week. Dit weekend wat aanrommelen, gezelligheid met vrienden en de trouwdag van 1 van mijn collega’s. Er is veel te vertellen over de afgelopen weken. Waar zal ik eens beginnen?

De trouwdag gisteren van Vincent en Emilly was mooi. Ik ken ze beiden, de 1 is een teacher, de ander boardmember (soort voorzitter) van dezelfde kindergarten. Het was een heerlijke Afrikaanse dag. Eerst naar de kerk, wij kwamen daar een half uur te laat, geen probleem wij waren 1 vd eersten. Dus eerst maar eens ff kadootje halen in Town en een beetje shoppen. Een uur later nieuwe poging. Perfecte timing, het officiële moment was bijna daar. Na een korte, wel mooie, service ging het stel gezegend de kerk uit. Vervolgens werden er fotos gemaakt en allerlei speeches gehouden. Dat deel heb ik aan mij voorbij laten gaan, gaat vaak erg langzaam en is in Rukwangali. Dus een paar uur later schoof ik aan bij het feest. De speeches waren bijna voorbij, dus opnieuw goeie timing. Ik werd gelijk speciaal behandeld, jaja een blanke op het feest is very special! De hele community keek mij aan en volgden al mijn bewegingen. Ik kwam samen met mijn Oegandese VSO collega Evelyne, die mij nu helpt met het opstarten van inkomen generende activiteiten. Oeganda, niet blank. Het verschil was beschamend, maar voor ons beiden ook lachwekkend, gelukkig. Want wat gebeurde er, de bediening had niet door dat wij beiden collega’s waren. Iedereen kreeg eten, maar ik mocht het plastic bord niet aannemen. Er werd een porseleinen bord voor mij gehaald, gevuld met wel 3x zoveel vlees en eten als al de anderen. En Evelyne kreeg niks. Wij moesten beiden lachen en hebben ons bord gedeeld, ook al kreeg zij later een plastic bord aangeboden. Haha wat een foute grap. Vervolgens lekker gedanst op de lokale drum, lol gehad en mij gemengd in het community feest. Het vuur werd aangestoken voor wat licht, de mensen bleven dansen, kinderen krioelden rond en vielen overal in slaap in t zand, de dronkaards liepen zich te bezatten met lokaal gebrouwen bier, de kapsels van de vrouwen waren perfect opgemaakt, vele bruidsmeiden zagen er prachtig uit en ga zo maar door. Muziek is vaak mijn enige communicatiemiddel op zulke momenten, de taal versta ik niet, dus enkel glimlachen en dansen. Ik hou wel van deze avonden.

Ik had de laatste weken meer van die typisch Afrikaanse momenten. Bijvoorbeeld een feestje bij de buren toen ik laatst aan het eind van de middag terug kwam. Ze waren 1 jaar getrouwd, dat hield in dat de trouw vlag verwijderd moest worden van het dak, die daar vorig jaar was opgehangen. Dus opnieuw een klein feestje met dansen en gezelligheid. Waarbij je gelijk al een six-pack drinken aangeboden krijgt, terwijl je gewoon de auto uitstapt. Ja ze zijn ruimhartig qua geven op zulke momenten, ze willen het de gasten naar de zin maken.

En ook een zaterdagmiddag waarbij wij verkoeling zochten bij het zwembad van een lodge. Ik ging met Linda, een local die ik ken van 1vd lodges. Zij ging weer met vriendin en twee vrienden. Veel lol gehad, met spontane stoeipartijen in het water e.d. Haar vrienden hadden ‘s ochtends al vlees gekruid en salades gemaakt, ze wilden dat wij bleven barbecueën. Het was een heerlijke gezellige avond. Afrikaans relaxt; wij hebben de tijd en iedereen is welkom. Uiteindelijk waren er zeker een man of 10 denk ik zo. Met natuurlijk de nodige mannelijke aandacht. Iedereen die vertelt dat ze anders zijn dan al die andere mannen, dat zij wel te vertrouwen zijn, etc. Ik moest er wel om lachen.

Verder kom ik bij een kantoor van de sport coördinator, zitten daar gezellig op de stoep een paar mannen een koeiekop op te eten als lunch. Ja kan best lekker zijn heb ik mij laten vertellen. En een vriendin van mij haalt mijn ‘kapotte’ koelkast op en gebruikt die in haar kleine hutje. Het hutje heeft twee bedden naast elkaar en dat beslaat bijna 2/3 van de ruimte. De kleding kast is een draad waar alle kleren aan hangen. En haar keuken zijn wat dozen met wat yoghurt potten als voorraadkast. Ik moest echt lachen, ik zei dat past nooit, maar jawel hoor alles past en het hutje lijkt er zelfs nog groter door.

Op zijn Afrikaans gaat het ook in auto garages. De meesten worden gerund door blanke afrikanen of kleurlingen (Afrikaans sprekend, licht gekleurde mensen, andere cultuur dan de donkere afrikanen). Auto onderdelen zijn hier niet of nauwelijks op voorraad. Alles moet besteld worden vanuit Windhoek of Zuid-Afrika. Dat kost tijd. Transport is big issue hier, het kost veel en takes time. Na mijn vakantie was de auto toe aan een opknapbeurtje, de schokdempers bleken versleten en zo nog het een en ander. De schokdempers zijn nog geen jaar geleden vervangen, maar met de kwaliteit van de wegen hier en veel gravelroads tijdens vakantie was het weer hoogste tijd voor vervanging. Onderdelen waren besteld, ze laten mij weten alles is daar. Blijkt uiteindelijk dat het niet compleet is, dat verkeerde types besteld zijn, zaken niet op voorraad, e.d. Mijn auto heeft een week in de garage gestaan en nu moet ik morgen weer terug. Op dit moment rijdt tie niet goed, een essentieel gewricht bij de wielen moet nog vervangen worden. Ik heb zo voorzichtig mogelijk proberen te rijden deze week, maar dat valt niet mee met de wegen en het vele heen en weer gesjees om van alles geregeld te krijgen. We will see…

De afgelopen week was een erg interessante week, het was de combinatie van 6 dagen geen elektriciteit en geen water, in combi met bezoek van de donor van het project, inclusief een Funday voor meer dan 800 kinderen. Jaja je leest het goed, 6 dagen geen elektriciteit en water. Sinds donderdag vloog de elektriciteit er uit. De eerste onweersbuien zijn er weer. De bliksem, met wind, had 5 belangrijke elektriciteitspalen omver gehaald, 6 anderen bleken ook erg wankel. Heel de provincie Kavango (ca 130 bij 400 km) was in het donker en zonder enige vorm van elektriciteit. Gelijk ging het water er ook af, wat wordt aangestuurd met elektriciteit. Het is hier dan echt pikke donker! De eerste avond zouden wij hapje eten bij Jim, een andere vrijwilliger. Zijn lekkere kip was net in de oven toen het gebeurde. Dus de avond doorgebracht met biertje, nootjes en een energiebar. Meestal komt het terug naar een paar uurtjes, maar helaas nu niet. Het bleek dat de palen mede waren omgewaaid doordat allerlei bouten gejat zijn door de community, dus er zat geen stevigheid meer in. En niemand hier checkt of alles nog klopt en werkt, dat is niet zo gebruikelijk om te doen.

Vervolgens er is een stormloop op generators (elektriciteit opwekkers), ligt half werkend Rundu plat, is binnen 2 dagen niks vers meer te krijgen, drinkwater is op, geen ijs en koud drinken (wat hier errug fijn is in de zinderende hitte van deze dagen) etc etc.. In het weekend was heel Rundu bij en in de rivier, zichzelf aan het wassen, de handwas te doen en water aan het tappen. Gelukkig had ik mazzel, om een of andere vage reden had Jorg, een vriend, wel water. Dus daar heb ik getapt.
Vrijdagavond hadden wij hierdoor een spontane barbeque op jorgs place. Al het vlees was ontdooid in onze diepvriezen, koelkasten begonnen te stinken. Dus maar beter alles opeten en er nog van genieten. was erg gezellig. De volgende ochtend zijn Alice, Jim en ik vertrokken naar een camping net buiten Rundu, wij hoorden dat ze daar een generator hadden. En als de generator aan was, was er ook water, direct vanuit de rivier, dus niet drinkbaar voor een westerling als ik maar wel heerlijk verkoelend en verfrissend als douche. Op de camping hebben wij relaxte dagen gehad. Eerste planning was terug komen op zondag, maar het klonk ons weinig aanlokkelijk in de oren om thuis te zitten zonder water en in het donker. Het is dan echt saai, je kunt amper een boek lezen, je hebt geen muziek, geen internet, geen computer, koken is ook troubel. Dus we zijn lekker gebleven.

Maandag werken was interessant, weinig tot geen telefooncontact mogelijk met iedereen, alle batterijen waren leeg. Ik had zelf vrijdag gelijk een auto-charger gekocht, dus ik zat goed. Ivm donorvisit en Funday moest er veel geregeld worden, dus deze electriciteits-troubels waren niet zo handig. Ik heb de hele dag heen en weer gesjeesd om iedereen op te zoeken. Maar ja, waar woont die transport persoon waar je alleen maar een telefoonnummer van hebt?? en die ik toch echt nodig heb om te weten dat 850 kinderen donderdag opgehaald zouden worden... en nog een paar van zulke mensen. Special hoe zo'n dag ook alles weer op zijn plek valt, mijn Zimbabwe vriendin wist de broer te wonen van de transport guy, niet thuis, maar 2 straten verderop komen wij de guy spontaan tegen. Teachers die wisten wat hun taken waren en actief elkaar opzochten en ga zo maar door. Alles is goed gekomen. Al moesten donderdag op de Fundag zelf nog wel ff 1300 broodjes gesmeerd worden, omdat die voor die tijd niet besteld konden worden. Want bijna nergens in Rundu was nog brood te koop, er kon niet gebakken worden.
Het nieuws was dat het de hele week nog zou duren, de palen moesten uit Zuid Afrika besteld worden (en daar is een staking gaande van alle transportmensen). Uiteindelijk heeft een politieke gast aan de bel getrokken en gezegd dat dat echt onmogelijk is. Dus er is meer spoed achter gezet, waardoor wij sinds dinsdagnacht weer elektriciteit hebben. De problemen zijn nog niet volledig verholpen, waarschijnlijk zullen er nog af en toe eens wat problemen zijn, maar hopelijk kortere breaks dan deze.

Het donor bezoek zelf ging goed. Ik was enigszins gespannen voor die tijd, maar dat viel snel weg toen ik merkte dat de donor erg relaxt is en begrijpt hoe zaken in Afrika soms net wat anders gaan. Op dinsdagmiddag arriveerde Dominique Robyns en zijn vrouw (Fondation de Luxembourg), samen met Jane van VSO Engeland en Carolina VSO programmanager. Eerst gingen wij 2 kindergarten bezoeken, zodat hij een eerste beeld had. Vervolgens lunchen met kaarslicht en ongeroosterd brood, tja hij moet een beetje ervaring hoe Kavango zonder elektriciteit er uit ziet. In de middag hadden wij meetings met het management en vervolgens met het hele netwerk. Beiden gingen erg goed. In de management meeting hadden wij de agenda voorbesproken en de chairperson liet die middag zien dat zij de leiding nam en kon verwoorden de speech als thanx to the donor en de vragen die het Netwerk nog heeft. Ook elk management lid pakte zijn rol en liet weten wat zij gedaan hebben in de Small group en wat ze nog willen doen. Ik was trots op hoe het ging en de donor zag daarin een groot verschil met voorheen. Ook CAFO, een organisatie die misschien het project overneemt, was geïnspireerd en zag vooral in de Small groups een goed voorbeeld over hoe het in andere projecten ook zou kunnen gaan werken. Mensen pakken zelf verantwoordelijkheid en leren samenwerken. Nooit bedacht dat het project nog als inspiratiebron zou kunnen dienen.

Woensdag hebben wij de andere 8 kindergartens bezocht. Elke keer weer leuk, veel enthousiast gezing van de kinderen en teachers die de donor rondleiden. Je ziet wel dat alles nog niet helemaal af is, maar dat gaat goed komen. Het verschil was in elk geval zichtbaar. In de middag hadden wij meetings met de ministry of Gender en vervolgens met de Governor (p.a). Je ziet dat Gender wel van alles wil, maar weinig financiële middelen heeft. Ik denk wel dat het een mooi platform kan zijn om zaken met andere organisaties te delen die ook met kwetsbare kinderen werken. Het gesprek met de assistent van de Governor was erg boeiend. Wie weet dat daar nog wat opties voor de toekomst uit komen, misschien wat land langs de rivier voor voedsel verbouwen ofzo. Je weet maar nooit wat mogelijk is. De toekomst van het project, vooral de financiële, is momenteel het belangrijkste nadenk- en uitzoekpunt. We zullen zien wat er op ons pad komt.

De Funday op donderdag was een grote happening. De kinderen hebben genoten, het is een grote dag voor ze. Ze kregen deze keer zelfs een eigen t-shirt en een cap van de donor. Dit vonden ze helemaal geweldig, dat is mooi om te zien. Het zag er ook erg vrolijk uit al die gekleurde shirts. Verder om eerlijk te zijn was ik zelf minder tevreden dan vorig jaar, maar ja je kunt niet alles hebben. De transport guy stelde mij teleur door maar met 1 truck aan te komen, waardoor er veel vertraging op trad. En de activiteiten kwamen niet helemaal uit de verf door het zeer grote aantal kinderen dit jaar. Maar verder was het geslaagd, heeft iedereen eten en drinken gekregen en is weer veilig thuisgekomen. Ik besefte deze dag des te meer wat voor een verantwoordelijkheid je eigenlijk op je neemt met een activiteit als deze. Het waren rond de 800 kinderen, er kan zo maar eentje kwijt raken of gewond. Kinderen stapten in de verkeerde truck en belanden bij andere kindergartens en een jochie van 5 was verdwaald in een ander wijk dan waar die woont. Daarbij hadden wij een jongen die ineens ziek werd, heel slap en helemaal onder de diarree. Gelukkig is uiteindelijk alles goed gekomen en hebben ze genoten van de dag. ’s Avonds had ik nog een goodbye maaltijd geregeld voor alle teachers samen met de donor, was goed en gezellig. De volgende ochtend is de donor vertrokken en kon het hele Netwerk nagenieten en weer een beetje bijkomen.

Verder hebben wij nog een “ Day of the Tree’ gehad. De ministry of Forestry had besloten dit jaar onze kindergartens uit te kiezen als locatie, dit was een leuke verrassing. Het was alleen op de eerste dag zonder water en elektriciteit. Telefoon contact kon ik die dag niet krijgen met ze en ook mijn auto was in de garage. Dus ik ging eerst naar de kindergartens op de afgesproken tijd, de teachers en children waren er, alleen verder niemand. Terug met de taxi naar de Ministry. Jaja ze waren zeker van plan te komen, ze hadden alleen niet zo’n haast merkte ik. 2 uur later waren ze eindelijk gearriveerd. Wij hebben een gezellige ceremonie gehad, de Forestry heeft verteld hoe belangrijke bomen zijn en dat wij goed voor ze moeten zorgen. Vervolgens zijn de geplande bomen weer mee terug genomen, er was geen water om ze te planten. Ik heb begrepen dat ze deze week echt geplant gaan worden. Wij zullen zien.

Ik vergeet bijna te vertellen dat sinds 1 oktober onze eigen business gestart is. Eindelijk doet de Milling Machine het; de werkers zijn er, de elektriciteit is aangesloten, het zinken gebouwtje is opgeknapt en inmiddels weet heel Sauyemwa dat wij bestaan. De Milling machine maalt mais tot bloem, wat hier het basis ingrediënt is voor de pap die dagelijks door iedereen gegeten wordt. Toch weer een leuke mijlpaal.

Tot slot heb ik nog een mooi paars huis ontdekt in Sauyemwa, de wijk waar ik werk. De kleur lijkt verdacht veel op die van 1 van onze kindergartens en ‘toevallig’ is het huis van de schilder. Ik moest er wel om lachen. Uiteraard heb ik onze schilder daar wel even mee geconfronteerd en gezegd dat dat niet de bedoeling was en dat ik de verf toch echt nog nodig heb om de kindergarten af te maken. Hij heeft mij beloofd nieuwe te kopen. Tja tis en blijft altijd verrassend hier. Ik denk dat ik het daarom ook zo leuk vind.

Dit is het voor vandaag. Ik hoor ook graag van jullie, ben benieuwd hoe het met jullie is.