Holiday is over, back to work

Hallo allemaal,

De zomer is begonnen. Het is weer heet. Vooral in de middagen en de nachten is het verschil zeer duidelijk merkbaar. Het koelt niet of nauwelijks nog af, zo altijd sweatty en hot. Gelukkig is het in de zomertijd ook weer een klein beetje langer licht, tot 7 uur, dus dat scheelt. Wel lekker wat warmte, de kou was fijn maar ook niet altijd wat. Geen verwarming hier, enkel dikke truien aan. Vooral tijdens de vakantie toen wij aan de Namibische kust waren, who wat was het koud daar! Bibberend in ons tentje. Wel gouden tijden gehad!

Na de officiële opening was het even bijkomen, alle teachers lagen op apegapen en hadden zin in rust en vakantie. Inclusief mijzelf. Een perfecte timing was het dan ook dat Ludy kwam. Heerlijk! Altijd special gevoel als er mensen vanuit Nederland speciaal voor mij, het project en het land komen. Leuk ook om ‘rond te leiden’ en te zien hoe verschillend mensen er op reageren. Ludy bijvoorbeeld heeft al 5 jaar Oeganda en ontwikkelingswerk ervaring achter de rug. Zij kijkt met een andere blik naar armoede, en ziet hier veel wat Oeganda niet heeft. Ze kent de uitdagingen van het werken en wonen in Afrika. Al is geen Afrikaans land gelijk, de mensen hier zijn anders, de cultuur, de manier van leven. Het klopt dat hier op bepaalde plekken meer voorzieningen zijn qua stromend water en elektriciteit. Al is het voorzieningen niveau in vele dorpen ook minimaal. En aan de andere kant, het werkloosheidsgetal is 50%, veel grote families leven van 1 minimaal inkomen, als ze dat al hebben. Schoolgeld betalen is voor velen een probleem, waardoor het onderwijslevel laag is. Veel kinderen droppen vroegtijdig uit. En er zijn veel troubels met drank, gokken, tienerzwangerschappen, verhoudingen man/vrouw en ga zo maar door. Gehandicapten hebben hier geen plek in de society en worden veel misbruikt en aan hun lot over gelaten. Elk land en elke cultuur kent zijn eigen troubels. Nederland niet uitgezonderd.

Na eerst een paar Rundu dagen zijn wij vertrokken naar het zuiden, kampeerspullen in de auto en rijden maar. Opnieuw heb ik mij verbaasd over de eindeloosheid hier, honderden kilometers kun je rijden, niet of nauwelijks iemand tegen komend. Veel droogte, veel stenen, kleine bosjes, glooiende bergen en grimmige imposante rotsblokken. En dan ineens prachtige oases. De Epupafalls is daar 1 van, met vele palmbomen en kletterende watervallen. Daarnaast een duitse stad in the middle of nowhere, in de droogste woestijn die ik ooit gezien heb. Drooggevallen rivieren die toch zichtbaar meer leven en groen met zich meebrengen dan de omgeving er om heen. Planten in de woestijn die je kunt eten en waar vocht uit komt zodat ook bepaalde dieren kunnen overleven. Prachtig uitgedacht en gemaakt. En ik heb de zee gezien! Eindelijk weer, slechts 800 km van mijn huis af. Heerlijk uitwaaien is niet verkeerd. Ik was ook erg onder de indruk van Spitzkopfe, een gebied met prachtige imposante rotsblokken, de 1 afgerond, de ander grimmig. Een mooi schouwspel. Wij kampeerden daar onze eerste nacht. Een campsite met zo goed als niks. Geen stromend water, de toilet in de open lucht neergezet tussen de rotsen, enkel een vuurplaats voor het koken en het kampvuurtje bouwen. Puur natuur. Je staat op, opent de tent en ziet verschillende bijzondere vogels rond je tent dartelen, de meesten in koppels. Je pakt je gastpitje of pookt het vuur van die avond daarvoor weer op, en kookt water voor een lekker bakkie koffie. Niks geen oploskoffie, nee nee echte koffie. Voor Ludy en mij allebei een belangrijke start van de dag. Het was relaxt samen, gezellig, vertrouwd. En wij hadden een relaxte open houding over wat wij gingen doen. Wij zagen het wel en bepaalden per moment waar wij zin in hadden. De route zelf planden wij in grove lijnen. Dat is wel handig ivm het berekenen van de grote reisafstanden en reistijden. Het was boeiend weer een heel nieuw deel van Namibie te ontdekken. Al werkend zie je natuurlijk niet zoveel van het land, dus die momenten moet je pakken in weekenden of in vakanties.

In het noordwesten van Namibie heb je een vrij ongerept gebied, Kaokeland genoemd, met wat ruiger bergachtige natuur. Je kunt hier alle soorten aan wilde dieren gewoon ‘op straat’ tegenkomen. Giraffes en springbokken waren er in veelvoud. Olifanten hebben wij deze keer helaas niet gezien, maar wel de sporen ervan. Dorpjes zijn hier weinig. Wel geldt, hoe noordelijker je komt hoe meer dorpjes je tegen komt, zeg een paar hutjes bij elkaar. In dit gebied wonen hoofdzakelijk twee stammen, de Herero’s en de Himba’s. Beiden zien er duidelijk verschillend uit, vooral qua dracht. De Himba’s zijn een toeristische trekpleister. Zij leven in dit berggebied, vrij geisoleerd en vooral afhankelijk van de grote kuddes koeien en geiten. Ze hebben een bijzondere manier van huidverzorging. Ze douchen of wassen zich niet, maar beschermen zichzelf met een roodbruin klei-achtig mengsel. Ook hun hele haar wordt hiermee in model gebracht. Ze zijn schaars gekleed, blote bovenlijven zowel van mannen als vrouwen. Een bijzonder volk om te zien, een lange krachtige uitstraling hebben ze.

Na 12 dagen waren wij weer terug in Rundu. Lekker terugkomen, voor mij een geleidelijke overgang terug in het werk en voor Ludy leuk om nog even terug te komen bij waar ik leef en werk. De kindergartens hebben wij uiteraard bezocht en wat kennis gemaakt met enkele collega’s van mij. Verder altijd leuk om wat ‘sociale’ plekken van mij op te zoeken en een drankje te doen met mijn vrienden hier.

Qua werk was ik een klein beetje de weg kwijt. Je werkt hard toe naar van alles, de gebouwen/ de opening, en als dat dan geweest is, is enige herijking nodig. Ik heb dan altijd ff een zwevende periode, je gaat wel door, leeft wat met de dag, zoekend naar wat focus en ziet wel hoe het verder komt. Sinds afgelopen week heb ik weer wat meer richting. Ik heb echt lekker gewerkt. Wij begonnen met een management meeting waarin onderwerpen als prioriteiten voor de komende tijd, planning, donorvisit en donorreport op de agenda stonden. De donor van ons project hoopt in October langs te komen om te kijken hoe het gaat. Hij is een betrokken man en wil graag zien hoe het project en de gebouwen er bij staan. Ja ja mijn werk gaat gecheckt worden, ik krijg er de kriebels al bijna van. Maar ook erg leuk, ik ben erg benieuwd naar hem en zijn reactie en zijn blik op de toekomst. Hij ziet ook graag de jaarlijkse children’s Funday in deze paar dagen, zodat hij dat een keer live kan meemaken. Lijkt mij helemaal leuk, dus dat gaan wij zeker doen. Daarnaast is binnen het Netwerk Evelyn mij komen helpen. Zij gaat zich richten op inkomen genererende activiteiten, kleine businesses opstarten rond elke kindergarten om zo wat geld binnen te krijgen. Op donderdag hadden wij de Monthly meeting met het hele Netwerk waarin deze twee onderwerpen centraal stonden. Een goede meeting waarin op veel vlak is bijgepraat en de teachers actief luisterden en meedachten. Je ziet dat ze steeds meer hun eigen beslissingen nemen, mooi is dat.

Verder is Mike nog langs geweest deze week. Hij was degene die op educational vlak (lesgeven) ons eerder in het jaar geholpen heeft. Dinsdagmiddag heeft hij een korte boeiende training gegeven. Zeer praktisch, gewoon met papier, knippen en plakken aan de gang. Hij is ook erg van het hergebruik van ‘afval’. Op veel scholen is vaak een chronisch gebrek aan materialen. Hij laat zien hoe je met lege eierdozen, oud foldermateriaal, flessen en karton heel veel kunt. En dat de kinderen daarmee meer leren dan alleen maar het opdreunen van liedjes, cijfers, kleuren e.d. Dit alles in combinatie met de educational materials die ze laatst gekregen hebben zet vast iets in beweging. Ik hoop de komende tijd hier meer op in te zetten. Gewoon op de scholen zijn en tijd hebben voor het doorspreken van lessen, het organiseren van de klas en de kids.

Samengevat kan ik de komende tijd voortbouwen op dat wat afgelopen jaar is neergezet. Het betreft het afronden van de open eindjes rond de bebouwing, helaas nog steeds niet klaar. Verdere groei van teachers in finance, management en lesgeven/ lesprogramma’s maken. Het voorbereiden van de donorvisit en het organiseren van een children’s funday in diezelfde week. Meer individuele support voor de children, nog weinig meegedaan krijgt nu hopelijk wat meer focus. En het opzetten van income-generating activities en het zoeken naar oplossingen voor financiële onafhankelijkheid. Dit laatste is een erg lastige, voorals als het gaat om het voedselprogramma. We will see!

Ik heb er weer zin in, we gaan ervoor!