Officieel geopend!!
Blijf op de hoogte en volg Anneke
19 Augustus 2012 | Namibië, Rundu
Sinds afgelopen donderdag 16 Augustus 2012 is Rundu officieel 8 schoolgebouwen rijker! Jaja we did it! De schoolgebouwen zijn symbolisch overgedragen aan de Ministries en de community. Het was een groot feest, a big succes! Meer dan 300 man, veel officials, goed entertainment en genoeg te eten en te drinken. Wat wil je nog meer?!
De afgelopen weken stonden dan ook (bijna) fulltime in het teken van de Official opening. Vooraf zijn er één voor één ‘ kleine’ openingen geweest per center voor de kinderen, de ouders, de community, degene waar ik telkens over schreef. Dit gebeurde elke keer als een gebouw af was en de kinderen voor het eerst hun klaslokaal in konden. Deze opening was anders, nu werd het groots aangepakt, het was de officiële opening van alle 8 school gebouwen, zichtbaar voor alle belangrijke partijen in Rundu. Uitgenodigd zijn o.a. de Mayor (burgemeester), Councillors (wethouders), de directeuren van de Ministries Education, Gender (early childhood development) en Agriculture, CAFO (support voor kwetsbare kinderen), Childlife/ lifeline (rechten van een kind, counseling van kinderen), Traditionele leiders van de communities, schooldirecteuren, kerkleiders, Media etc..
Het mooiste vond ik de samenwerking in ons Mehozetu OVC Network. Als team hebben wij keihard gewerkt, in het bijzonder de Small group Buildings en het Management. Iedereen was enthousiast, betrokken, willing to do. Ik zag ze soms wat moe en gefrustreerd en dan weer vol energie. Mooi is dat. Het regelen hier is een kunst apart, eigenlijk is het ideaal. Iedereen kent wel iemand die heeft wat je nodig hebt. Dus je vraagt een teacher iets en het wordt voor je geregeld. Geen idee af en toe hoe, maar haar netwerk aan mensen levert bijna altijd resultaat op. En wat bleek, er komt nogal wat bij kijken bij zo’n groot event, zoals het bezoeken van allerlei stakeholders (en hun herinneren 1 of 2 dagen van te voren), het schrijven van speeches, het maken van de boodschappenlijst, het daadwerkelijk doen van alle boodschappen, het regelen van een tent/tafels/stoelen, het verzorgen van de decoratie, het maken van posters met een selectie van foto’s van elke kindergarten, het oefenen met het teachers koor, het regelen van de financiën, contracten voor de koffie/thee koekjes en de Youth drum band, het regelen van allerlei transport (koelkasten, bloemen, boodschappen, pots en pannen, kinderen) en ga zo maar door. Denk je vroegtijdig een afspraak met de Mayor te regelen, komt de datum nooit in de agenda terecht, weet de PR persoon niet of ze wel/niet komt, maar hij is wel degene die de speech regelt, en uiteindelijk op de dag zelf wacht iedereen op de Mayor in rolstoel (vrij zichtbaar), blijkt de plaatsvervanger te komen en er al ff te zijn. Tja .. Maar het is gelukt! Samen kun je veel en samen vul je elkaar ook mooi aan, als personen maar ook als afrikaanse en westerse cultuur. Zij weten hoe dingen hier gaan, hoe je mensen hier benaderd, hoe en wat nodig is voor ‘een goede feestmaaltijd’ en ik kan er soms met een net iets meer gestructureerde en overview blik naar kijken.
De laatste avond voor de opening zijn vele teachers en cooks al gekomen. ‘s Avonds zijn ze gestart met de eerste voorbereidingen voor het koken, vervolgens hebben ze een paar uurtjes daar in het schoolgebouw geslapen en stonden vervolgens sochtends om 4 uur al op om verder te gaan met het eten klaarmaken. Jaja afrikanen kunnen echt keihard werken, dat wist ik al, maar dat heb ik van de week ook zeker weer gezien. En iedereen combineert het ook allemaal maar met een gezin thuis, het koken en zorgen voor hen, kerk activiteiten, family issues, etc. Dus petje af.
Wat ik zelf wel grappig vond die avond, was de discussie die plaats vond. Het begon allemaal goed, 1 vd teachers had haar kinderen achter gelaten op locatie en voordat ik het door had, hadden die een heerlijk maal voor ons neergezet. Vervolgens kwam alles erg langzaam op gang. Ik had besloten mij niet te ergeren en mij niet tegen het eten aan te bemoeien, dat heeft de ervaring mij geleerd. Inmiddels was ik wel lichtelijk moe en wilde naar huis gaan, dus toch maar ff checken wat er nou is. Beland ik in een dikke discussie over de radio met versterker en boxen die er NIET is. Hoe kan dat nou niet geregeld zijn?? Ja t stond wel ergens op de actielijst, maar is niet voldoende actief opgepakt. Maar er kon niet gekookt worden zonder muziek, heel Ndama moet weten dat hier een party is. Koken in stilte doe je alleen tijdens begrafenissen, dusse dat was niet wat. Het tijdstip was alleen wat te laat, om het nog geregeld te krijgen. Ik met mijn vermoeide hoofd heel Ndama en Milleniumpark nog door gereden, maar helaas. Uiteindelijk zijn de teachers toch maar gaan koken.
Ik ben zelf ook nog op de Radio geweest, maandagochtend om 6:45 in de studio voor een interview. Achterlijke vroege tijdstippen houden Afrikanen er op na. Maar ik moet zeggen dat ik uiteindelijk vrij helder wakker was. Het was leuk om te doen en wij kregen leuke reacties achteraf. Ik was er met de voorzitster en vice-voorzitster. Zij in het Rukwangali, ik in het engels. De radio is hier echt het communicatie middel. Iedereen luistert erna, allerlei mededelingen worden gedaan via de radio. Community meetings, vergaderingen, maar ook werk aanbiedingen e.d.
Voor het feest hadden wij verschillende soorten entertainment geregeld. Eerst kwamen de kinderen binnen, ze zongen en dansten uit volle borst. Hun heupen en konten bewogen alle kanten op. Ritme zit hier echt in je lijf ingebakken. Dat bleek ook bij het teachers koor. Al schuifelend en zingend kwamen wij binnen, keurig in ritme allemaal, behalve ik natuurlijk. Ik voelde mij echt a-ritmisch. Ik kreeg dan ook veel belangstelling, iedereen keek naar mij en lachte. Tja .. gelukkig kende ik de tekst wel van ons ingestudeerde nummer. Hihi. We hadden grote lol, dus dat was prima. Verder was er het jeugdkoor van de kerk, nog meer kinderen en het echte optreden van Youth centre Drumband. Traditionele houten drums met koeie leer on top (jaja Tiemen degene die jij hebt, alleen dan wat groter). Traditionele kleding aan en full-spirit gingen ze er voor. Geweldig om te zien en om op te dansen.
De speeches waren ook interessant, fijn om te merken dat de stakeholders positief en onder de indruk waren. Ze benadrukten samenwerking en het zorg dragen voor de gebouwen en de kinderen. Uiteraard werd er begonnen met gebed en het volkslied, die ik inmiddels ook zo goed als uit mijn hoofd ken. En vervolgens dus een afwisseling van speeches en entertainment. Na de officiële opening was het tijd voor de thanksgiving van mijn kant en natuurlijk het eten. Er was genoeg gekookt om iedereen van eten te voorzien, echt ongelooflijk. De dag was zo voorbij, amper beseffend wat wij eigenlijk neergezet hebben in gebouwen, in t Netwerk en qua BIG event. Gelukkig kwam dat s avonds meer. Met Carolina (programmanager VSO) en Alice, een Amerikaanse vriendin en Jorg, een Duitse vriend van mij hebben wij nageborreld. Verhalen werden opgehaald, na alle obstakels, was het nu één en al positiviteit. Gaaf kick gevoel gaf dat. Vervolgens stortte ik fysiek enigszins in en ben voldaan mijn bed ingedoken.
Wat is er nog meer gebeurd? Even denken hoor. De laatste keer liet ik weten dat ik een Management training aan het voorbereiden was. De eerste dag heb ik inderdaad gegeven, de rest zit binnenkort in de pijplijn. Het was een goeie dag, hoe meer praktisch, hoe beter zaken binnen komen. Ik merk wel dat het een nieuw concept in nadenken is. Op een bepaalde manier managen ze wel van alles, maar het precieze hoe en wat er van is niet altijd helder. Ik heb geprobeerd linken te leggen tussen Analyze, Plan, Do and Review. Samen hebben wij de sterke en zwakke punten van het Netwerk geanalyseerd. En ook hebben wij doorgesproken over hoe maak je een actieplan, Hoe, wat, wanneer, wie? Zoals met elke training, en zeker als het nieuwe materie is, bekijft niet alles gelijk. Maar doordat ik dagelijks met ze werk, in combi met een aantal trainingsdagen, praktijk gericht ingevuld, probeer ik een heel eind te komen. Het is ook wel grappig, want ik zelf ben nooit zo van de ‘formats’ en de structuren, het is een manier van denken en doen waar ik voornamelijk op vaar. Maar als ik wil dat ze management – en project skills gaan oppakken, zodat het meer een manier van denken gaat worden, moet ik mijzelf en hun wel dwingen het iets meer volgens het boekje te doen. Ik ben benieuwd of ik dat kan en vol ga houden, we will see.
Naast de mooie dingen, heb je ook de moeilijke momenten. Vorige week zijn wij als Network 2x opgeschrikt door een onverwacht overlijden. Eerst de zus van een teacher, ze loopt de kerk uit, krijgt een hersenbloeding en is weg. Twee dagen later verliest een andere teacher twee kinderen van haar broer. Twee tieners omgekomen door brand. Ik ben naar de memorial geweest. Echt om koud van te worden. En van t weekend hoorde ik dat 1 van de kinderen van de kindergartens onverwachts overleden is. Hier ga ik morgen meer over horen. Ik kan niet wennen aan het grote aantal begrafenissen hier, ongelooflijk.
Om met iets positiefs af te sluiten. Vorig weekend ben ik samen met Alice wezen kamperen in Shankara, 80 km verderop langs de Kavango rivier. Het was een heerlijke break in de bit stressy tijd. Twee dagen niks anders gedaan dan wat wandelen langs of zitten aan het water. We hebben ons zelfs laten verwennen door niet zelf te koken op kampvuur, maar gewoon aan te schuiven aan het dinner. Weekendjes weg zijn echte energie gevers voor mij. Ik merk hier ook dat ik 1 keer in de paar weekenden Rundu ff uit moet. Zoveel valt hier namelijk niet te beleven en je komt ff los van je dagelijkse (werk) leven. Daarnaast ben ik maar 1x in Namibia, dus ja die tijd wil ik uitbuiten. Wat hier al best lastig is want de afstanden zijn immens, dus er is nog veel te ontdekken. Gelukkig komt Ludy morgen langs voor een paar weken, dus de ontdekkingstocht kan heropend worden. Erg veel zin in. Het is hier zowiezo vakantie, de kindergartens zijn dicht tussen de 2de en 3de schooltermijn. En voor het eerst in mijn leven zit ik in het onderwijs, dus volg mooi de vakanties haha.
Het ga jullie goed daar, vakantieseizoen zit er voor velen alweer op gok ik zo. Dus succes met opstarten. Tot hopelijk snel
De afgelopen weken stonden dan ook (bijna) fulltime in het teken van de Official opening. Vooraf zijn er één voor één ‘ kleine’ openingen geweest per center voor de kinderen, de ouders, de community, degene waar ik telkens over schreef. Dit gebeurde elke keer als een gebouw af was en de kinderen voor het eerst hun klaslokaal in konden. Deze opening was anders, nu werd het groots aangepakt, het was de officiële opening van alle 8 school gebouwen, zichtbaar voor alle belangrijke partijen in Rundu. Uitgenodigd zijn o.a. de Mayor (burgemeester), Councillors (wethouders), de directeuren van de Ministries Education, Gender (early childhood development) en Agriculture, CAFO (support voor kwetsbare kinderen), Childlife/ lifeline (rechten van een kind, counseling van kinderen), Traditionele leiders van de communities, schooldirecteuren, kerkleiders, Media etc..
Het mooiste vond ik de samenwerking in ons Mehozetu OVC Network. Als team hebben wij keihard gewerkt, in het bijzonder de Small group Buildings en het Management. Iedereen was enthousiast, betrokken, willing to do. Ik zag ze soms wat moe en gefrustreerd en dan weer vol energie. Mooi is dat. Het regelen hier is een kunst apart, eigenlijk is het ideaal. Iedereen kent wel iemand die heeft wat je nodig hebt. Dus je vraagt een teacher iets en het wordt voor je geregeld. Geen idee af en toe hoe, maar haar netwerk aan mensen levert bijna altijd resultaat op. En wat bleek, er komt nogal wat bij kijken bij zo’n groot event, zoals het bezoeken van allerlei stakeholders (en hun herinneren 1 of 2 dagen van te voren), het schrijven van speeches, het maken van de boodschappenlijst, het daadwerkelijk doen van alle boodschappen, het regelen van een tent/tafels/stoelen, het verzorgen van de decoratie, het maken van posters met een selectie van foto’s van elke kindergarten, het oefenen met het teachers koor, het regelen van de financiën, contracten voor de koffie/thee koekjes en de Youth drum band, het regelen van allerlei transport (koelkasten, bloemen, boodschappen, pots en pannen, kinderen) en ga zo maar door. Denk je vroegtijdig een afspraak met de Mayor te regelen, komt de datum nooit in de agenda terecht, weet de PR persoon niet of ze wel/niet komt, maar hij is wel degene die de speech regelt, en uiteindelijk op de dag zelf wacht iedereen op de Mayor in rolstoel (vrij zichtbaar), blijkt de plaatsvervanger te komen en er al ff te zijn. Tja .. Maar het is gelukt! Samen kun je veel en samen vul je elkaar ook mooi aan, als personen maar ook als afrikaanse en westerse cultuur. Zij weten hoe dingen hier gaan, hoe je mensen hier benaderd, hoe en wat nodig is voor ‘een goede feestmaaltijd’ en ik kan er soms met een net iets meer gestructureerde en overview blik naar kijken.
De laatste avond voor de opening zijn vele teachers en cooks al gekomen. ‘s Avonds zijn ze gestart met de eerste voorbereidingen voor het koken, vervolgens hebben ze een paar uurtjes daar in het schoolgebouw geslapen en stonden vervolgens sochtends om 4 uur al op om verder te gaan met het eten klaarmaken. Jaja afrikanen kunnen echt keihard werken, dat wist ik al, maar dat heb ik van de week ook zeker weer gezien. En iedereen combineert het ook allemaal maar met een gezin thuis, het koken en zorgen voor hen, kerk activiteiten, family issues, etc. Dus petje af.
Wat ik zelf wel grappig vond die avond, was de discussie die plaats vond. Het begon allemaal goed, 1 vd teachers had haar kinderen achter gelaten op locatie en voordat ik het door had, hadden die een heerlijk maal voor ons neergezet. Vervolgens kwam alles erg langzaam op gang. Ik had besloten mij niet te ergeren en mij niet tegen het eten aan te bemoeien, dat heeft de ervaring mij geleerd. Inmiddels was ik wel lichtelijk moe en wilde naar huis gaan, dus toch maar ff checken wat er nou is. Beland ik in een dikke discussie over de radio met versterker en boxen die er NIET is. Hoe kan dat nou niet geregeld zijn?? Ja t stond wel ergens op de actielijst, maar is niet voldoende actief opgepakt. Maar er kon niet gekookt worden zonder muziek, heel Ndama moet weten dat hier een party is. Koken in stilte doe je alleen tijdens begrafenissen, dusse dat was niet wat. Het tijdstip was alleen wat te laat, om het nog geregeld te krijgen. Ik met mijn vermoeide hoofd heel Ndama en Milleniumpark nog door gereden, maar helaas. Uiteindelijk zijn de teachers toch maar gaan koken.
Ik ben zelf ook nog op de Radio geweest, maandagochtend om 6:45 in de studio voor een interview. Achterlijke vroege tijdstippen houden Afrikanen er op na. Maar ik moet zeggen dat ik uiteindelijk vrij helder wakker was. Het was leuk om te doen en wij kregen leuke reacties achteraf. Ik was er met de voorzitster en vice-voorzitster. Zij in het Rukwangali, ik in het engels. De radio is hier echt het communicatie middel. Iedereen luistert erna, allerlei mededelingen worden gedaan via de radio. Community meetings, vergaderingen, maar ook werk aanbiedingen e.d.
Voor het feest hadden wij verschillende soorten entertainment geregeld. Eerst kwamen de kinderen binnen, ze zongen en dansten uit volle borst. Hun heupen en konten bewogen alle kanten op. Ritme zit hier echt in je lijf ingebakken. Dat bleek ook bij het teachers koor. Al schuifelend en zingend kwamen wij binnen, keurig in ritme allemaal, behalve ik natuurlijk. Ik voelde mij echt a-ritmisch. Ik kreeg dan ook veel belangstelling, iedereen keek naar mij en lachte. Tja .. gelukkig kende ik de tekst wel van ons ingestudeerde nummer. Hihi. We hadden grote lol, dus dat was prima. Verder was er het jeugdkoor van de kerk, nog meer kinderen en het echte optreden van Youth centre Drumband. Traditionele houten drums met koeie leer on top (jaja Tiemen degene die jij hebt, alleen dan wat groter). Traditionele kleding aan en full-spirit gingen ze er voor. Geweldig om te zien en om op te dansen.
De speeches waren ook interessant, fijn om te merken dat de stakeholders positief en onder de indruk waren. Ze benadrukten samenwerking en het zorg dragen voor de gebouwen en de kinderen. Uiteraard werd er begonnen met gebed en het volkslied, die ik inmiddels ook zo goed als uit mijn hoofd ken. En vervolgens dus een afwisseling van speeches en entertainment. Na de officiële opening was het tijd voor de thanksgiving van mijn kant en natuurlijk het eten. Er was genoeg gekookt om iedereen van eten te voorzien, echt ongelooflijk. De dag was zo voorbij, amper beseffend wat wij eigenlijk neergezet hebben in gebouwen, in t Netwerk en qua BIG event. Gelukkig kwam dat s avonds meer. Met Carolina (programmanager VSO) en Alice, een Amerikaanse vriendin en Jorg, een Duitse vriend van mij hebben wij nageborreld. Verhalen werden opgehaald, na alle obstakels, was het nu één en al positiviteit. Gaaf kick gevoel gaf dat. Vervolgens stortte ik fysiek enigszins in en ben voldaan mijn bed ingedoken.
Wat is er nog meer gebeurd? Even denken hoor. De laatste keer liet ik weten dat ik een Management training aan het voorbereiden was. De eerste dag heb ik inderdaad gegeven, de rest zit binnenkort in de pijplijn. Het was een goeie dag, hoe meer praktisch, hoe beter zaken binnen komen. Ik merk wel dat het een nieuw concept in nadenken is. Op een bepaalde manier managen ze wel van alles, maar het precieze hoe en wat er van is niet altijd helder. Ik heb geprobeerd linken te leggen tussen Analyze, Plan, Do and Review. Samen hebben wij de sterke en zwakke punten van het Netwerk geanalyseerd. En ook hebben wij doorgesproken over hoe maak je een actieplan, Hoe, wat, wanneer, wie? Zoals met elke training, en zeker als het nieuwe materie is, bekijft niet alles gelijk. Maar doordat ik dagelijks met ze werk, in combi met een aantal trainingsdagen, praktijk gericht ingevuld, probeer ik een heel eind te komen. Het is ook wel grappig, want ik zelf ben nooit zo van de ‘formats’ en de structuren, het is een manier van denken en doen waar ik voornamelijk op vaar. Maar als ik wil dat ze management – en project skills gaan oppakken, zodat het meer een manier van denken gaat worden, moet ik mijzelf en hun wel dwingen het iets meer volgens het boekje te doen. Ik ben benieuwd of ik dat kan en vol ga houden, we will see.
Naast de mooie dingen, heb je ook de moeilijke momenten. Vorige week zijn wij als Network 2x opgeschrikt door een onverwacht overlijden. Eerst de zus van een teacher, ze loopt de kerk uit, krijgt een hersenbloeding en is weg. Twee dagen later verliest een andere teacher twee kinderen van haar broer. Twee tieners omgekomen door brand. Ik ben naar de memorial geweest. Echt om koud van te worden. En van t weekend hoorde ik dat 1 van de kinderen van de kindergartens onverwachts overleden is. Hier ga ik morgen meer over horen. Ik kan niet wennen aan het grote aantal begrafenissen hier, ongelooflijk.
Om met iets positiefs af te sluiten. Vorig weekend ben ik samen met Alice wezen kamperen in Shankara, 80 km verderop langs de Kavango rivier. Het was een heerlijke break in de bit stressy tijd. Twee dagen niks anders gedaan dan wat wandelen langs of zitten aan het water. We hebben ons zelfs laten verwennen door niet zelf te koken op kampvuur, maar gewoon aan te schuiven aan het dinner. Weekendjes weg zijn echte energie gevers voor mij. Ik merk hier ook dat ik 1 keer in de paar weekenden Rundu ff uit moet. Zoveel valt hier namelijk niet te beleven en je komt ff los van je dagelijkse (werk) leven. Daarnaast ben ik maar 1x in Namibia, dus ja die tijd wil ik uitbuiten. Wat hier al best lastig is want de afstanden zijn immens, dus er is nog veel te ontdekken. Gelukkig komt Ludy morgen langs voor een paar weken, dus de ontdekkingstocht kan heropend worden. Erg veel zin in. Het is hier zowiezo vakantie, de kindergartens zijn dicht tussen de 2de en 3de schooltermijn. En voor het eerst in mijn leven zit ik in het onderwijs, dus volg mooi de vakanties haha.
Het ga jullie goed daar, vakantieseizoen zit er voor velen alweer op gok ik zo. Dus succes met opstarten. Tot hopelijk snel
-
20 Augustus 2012 - 09:47
Gerry:
Top zussie! Heerlijk verhaal weer :) gaaf hoe meerdere dingen nu lopen en af komen. Geniet van de tijd met ludy! Kus -
20 Augustus 2012 - 13:32
Sonja:
He zus, YOU DID A GOOD JOB!!!Geniet van je vakantie en je tijd met Ludy, doe haar de groeten.
XXX, Sonja -
20 Augustus 2012 - 19:51
Henk En Emma:
Wow!! Wat een bevenissen weer zo rondom de opening. Leuk om -
20 Augustus 2012 - 19:57
Henk En Emma:
... te lezen, ook de cultuurverschillen, koken zonder muziek; groot obstakel, maar ook een kunt\st om de lol ervan in te blijven zien. Dat het aantal begravenissen niet te vergelijken is met hier wil ik wel geloven, ook leerzaam denk ik hoe de dood daar een plek krijgt in het leven.
Het beste daar maar weer!
liefs -
20 Augustus 2012 - 21:46
Els:
Hoi Anneke, wat een enthousiast verhaal. En terecht. Een mega klus geklaard. Je mag trots zijn op jezelf.
Ga je een boek uitgeven over je ervaringen? Zou best leerzaam zijn.
Het enige dat ik mis bij je verslag is een foto van jou tijdens je dansje. :-)
Geniet van je vakantie. -
21 Augustus 2012 - 20:35
Elina:
Ha lieve Anneke!
Dat heb je allemaal goed geregeld meid. Ik ben trots op je!
Leuk om te lezen wat je allemaal doet. Bij mij zit de zomervakantie er weer op. Deze week weer aan de slag in een nieuwe groep; 1/2. Even wennen na Italië.
Geniet van je vrije tijd. Tot gauw weer. Dikke kus Elina -
22 Augustus 2012 - 13:06
Carine:
Anneke, hartelijk gefeliciteerd met je bereikte resultaat. Mooi hoor! -
25 Augustus 2012 - 09:41
Karolien:
He Anneke,
Dat heb je dan weer goed gedaan!! Je maakt wat dingen mee, maar gelukkig blijf je er relaxed onder of geef je er een positieve draai aan. Geniet van je verdiende vakantie! -
25 Augustus 2012 - 19:43
Albert En Alies + Jongens:
Lieve Anneke,
Tjonge wat een verhaal. Petje af voor wat je allemaal doet. We zijn trots op je!
Heel veel succes met alles en veel plezier samen met Ludy, geniet ervan.
Zet'm op en veel sterkte ook als het moeilijk is. Liefs van ons allemaal. Big hug! -
09 September 2012 - 23:08
Paul Visschedijk:
Hallo Anneke, ik las net je reisverslag omdat mijn partner, Anja Wouters net in Rundu is en daar voor PUM (uitzending managers) kijkt of er een project mogelijk is voor kinderopvang. Ze is daar weinig structuur en mogelijkheden tegen gekomen. (we kennen afrika redelijk goed (hebben er 5 jaar gewoond in Zambia en Tsjaad). Misschien is het leuk om elkaar te ontmoeten en even ervaringen uit te wisselen. Ik weet nu niet precies wat haar adres is, maar hoop het binnenkort te krijgen. wil je van jouw zijde contact, laat het dan even weten op mijn mailadres.
Groet Paul -
09 September 2012 - 23:51
Paul Visschedijk:
Anneke, mijn partner heet Anja Wouters en ze dit nu in het hotel Omarshare Lodge Di/wo/do is ze daar niet, i.v.m. een congres in het hotel. Haar locale telefoonnummer is 0818748876.
Hoop dat je dit nog leest.
Groet Paul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
