Terug van weggeweest

Jaja, ik ben er inderdaad lekker tussen uit geweest. Even Holland opsnuiven. Inmiddels ben ik alweer 2 weken op Namibische bodem, waarvan 1 week in Rundu. Dat gaat alweer hard.

Het is wel een maffe ervaring om tijdens je buitenland leven, omgekeerd een trip te maken naar je eigen land, je eigen Utrecht, je eigen vrienden en familie. Normaal kom je daar thuis na een vakantietrip, nu is mijn thuis hier en ga ik op vakantie naar eigen land. Normaal ben je blij dat je je kast weer open kunt trekken en eens wat anders aan kunt doen dan spullen uit je koffer. Nu moest ik mijn tas pakken vanuit mijn ‘kofferspullen’ die ik hierheen gebracht had.
Het heerlijke was dat je direct binnenstapt in je oude leven, het voelt gelijk vertrouwd. Het voelt alsof nooit weggeweest. Mijn vrienden en familie zijn natuurlijk goud waard, dat proef je juist op zulke momenten. En als tussenstop hoef je je ook niet druk te maken over geen eigen huis hebben, geen baan, nog niet wetend hoe en waar je leven verder op te bouwen etc. Je stapt er weer in, je geniet volop en je stapt er weer uit. Heerlijk!

Wat ik ook sterk merkte is het verschil in echtheid dat ik proefde. Mensen die je echt kennen, ze blijven veel dichter bij mij staan dan de vrijwilligers- en lokale wereld waar ik mij hierin begeef. En daarbij hoef ik mij, vooral in vergelijking met de lokale contacten, niet telkens af te vragen wat iemand nou wel of niet echt denkt, of tie nou wel of niet echt ergens voor gaat, wel of niet de waarheid verteld en/of dubbele bodem heeft. Das wel errug fijn.
Verder blijft het fietsende Nederland super, lekker om weer te doen. En ook mooi om te zien bv. alle jongelui in de steden die op oude barrels rondfietsen en van alles daarop meeslepen. En onmisbaar was natuurlijk een dag aan zee. De zee is en blijft toch op een hele andere manier bijzonder dan alle rivieren die ik hier beleefd heb. Alleen een beetje jammer dat de zon niet zo volop scheen als hier. Ik had graag de terrassen sfeer volop geproefd...

De bruiloft zelf was gaaf, feestelijk en relaxt. Ik word altijd blij als ik een super gelukkige Jaap en Gerry zie. En een dag als deze moet je gewoon ervaren, het gevoel erbij maakt de dag en dat is niet op afstand over te brengen. Dus top dat ik erbij kon zijn.

Ok genoeg Nederland, wat gebeurt hier tegenwoordig?
De laatste twee weken voor mijn vakantie waren druk. Vooral financieel en qua aansturing zorgen dat het werk van de aannemers zoveel mogelijk door kan. Allerlei betalingen geregeld, donorreport geschreven, financiële overzichten gemaakt etc. Verder was Evelyn hier voor het maken van het businessplan voor de Millingmachine en verder gaf ze enkele trainingen over het opstarten van een kleine business (income generating activities). Een geslaagde tijd, een mooie aanvulling in het project. Teachers vonden het echt interessant, de meesten stonden volop open om te leren. Soms was het wel moeilijk voor ze te vatten, het is een volledig nieuwe manier van denken voor ze. En door de korte tijd was het eigenlijk enkel het niveau van een spoedcursus. En opnieuw is bewezen dat wiskunde en rekenen niet in de Afrikaanse genen is ingebakken. Geweldig grappig af en toe. Eigenlijk helemaal niet, maar ik vond van wel, hihi.

Verder heb ik in die tijd ook de voorpagina van de landelijk Namibische krant gehaald. Helaas was dit alleen niet op een positieve manier. Het was een negatief artikel over 1 van onze aannemers. Dit was absoluut niet fijn. Nieuws is snel gemaakt en halve waarheden maken grote leugens. Het is moeilijk inschatten wat de impact er uiteindelijk van is, wel weet ik dat mensen er weinig moeite mee hebben wegen te zoeken om andere mensen zo zwart mogelijk te maken. En ook hierin geldt; je weet nooit wat iemands bedoeling en waarheid is als ze met je praten. Al had ik deze slinkse stap niet verwacht van de vermoedelijke aanstichter.

Verder daadwerkelijk afscheid genomen van de laatste VSO-er in Town. Ik ben zelfs uiteindelijk met haar terug gereden naar Windhoek, dat was een gezellige afsluiter. Nu terug in Rundu vind ik het ongezellig dat Linda hier niet meer is, het was iemand waar ik graag binnen wipte.

Terug op Namibische bodem ben ik eerst een aantal dagen in Windhoek gebleven. Ik wilde zelf niet gelijk terug in de hectiek van mijn leven in Rundu, waar prive en werk snel door elkaar loopt. Dus daar genoten van wat gezelligheid, nieuwe mensen ontmoet, finale van de Champions League bekeken in een sportcafe, wat rondgebanjerd en geshopt and so on. Vervolgens vroeg de Program office of ik daar wilde blijven voor wat face-to-face overleg over lopende zaken en het vervolg van het project. Dit waren erg fijne, relaxte en goede werkdagen.

Op donderdag terug naar Rundu, waarbij ik een uur na aankomst alweer in de auto zat voor een rondje gebouwen checken. Stand van zaken bekijken voordat het public holiday was op vrijdag en dus een lang weekend. Uiteraard had ik gehoopt op meer vooruitgang en meer kwaliteit, maar dat zat er niet in. Nu een weekje later, lijkt het er toch op dat er komende week 2 a 3 openingen zijn, dus dat geeft weer goede moed. Deze week is Mike weer langs geweest, dat was goed. Fijn om gelijke ervaringen te kunnen delen, hij werkt ook met kindergartens, teachers en gebouwen maken. Hij heeft een vervolg gegeven op de training Education van November. Tijdens mijn vakantie was er een Art & Craft cursus die Mike georganiseerd had, elders in het land. Vier van onze teachers zijn daar naar toe geweest. Het was een erg creatieve knip-en plakweek, leuke ideeën opdoen voor het werken met de kinderen. De foto’s en de gemaakte creaties zagen er erg mooi uit.

Terug in Rundu werd ik blij begroet door allerlei mensen. De eerst gemaakt opmerking van velen was; ‘who, you become really fat’. Tja daar moet je het dan maar mee doen, lekker complimenteus zijn ze hier altijd. Blijkbaar toch te veel lekkere kaasjes en bruine biertjes gehad. Verder voelde t goed al die mensen en het weer terug zijn. Zeker ook mijn Zimbabwaanse vriendin Gladmore, gaaf mens is dat. Het is toch echt wel een vertrouwd plekje geworden hier, mijn plekje voor nu.
Voordat ik mij echt weer thuis kon voelen, moest ik natuurlijk eerst even een weekendje weg, de natuur in met leuke mensen. Dat is toch ook echt deel van mijn leven hier. Dus dat heb ik maar gelijk gedaan. Heerlijk langs de rivier gebanjerd, zelfs in het water gejumpt voor ‘t eerst, kampvuurtje gemaakt, wijntje gedronken en lopen ouwehoeren. Ik was met 2 jonge Duitsers die hier tijdelijk zijn, was wel lachen.

Ok genoeg voor vandaag. Van het weekend zal ik kijken of ik nog wat leuke foto’s erbij kan plakken, maar nu is t eerst bedtijd. Het ga jullie goed daar, lets keep in touch voor de komende tijd!