Twee weekjes verder..

Lieve mensen, even een zondagmiddag update vanuit Namibie.

Het is een rustig weekend hier, weinig vrienden zijn momenteel in Rundu. Gisteren heb ik wat rond gehangen, een rivierwandeling gemaakt en, jaja, havermout koekjes gebakken. Vanochtend ben ik met een collega naar de kerk geweest. Een fijn en eerlijk mens, die af en toe heerlijk chagerijnig kan kijken. Leuk om met haar naar de kerk te gaan, t was mooi. Ze houden hier van Amerikaanse stijl, qua vermaak en opsmukgehalte (beetje overdreven op zijn tijd). Ik denk dat Opray Winfrey en Dr. Phil het hier goed zullen doen. Dit was een Christ ambassy kerk. De pastor was er niet, dus draaien ze gewoon een video van hun grote leider. Dus zo zit je met een handje vol mensen te kijken naar een grootschalig showachtig televisie optreden. De teaching was vrij goed, hij maakte bv. een goed punt door te zeggen dat je met wat je zegt ‘genezend’ kunt zijn, maar ook ‘vernietigend’ . Ik moest ook gelijk denken aan het Netwerk waarin ik werk. Er wordt veel gepraat, iedereen heeft altijd een mening over hoe dingen gaan en over hoe ik het doe. Vaak hoor je dit niet rechtstreeks, soms wel, maar dan enigszins bot. Een reflectie op eigen gedrag is niet altijd het sterkste aanwezig. En ik besef dat ik daar midden in zit, ik werk continue met mensen, informatie/ keuzes kunnen gevoelig liggen. Daarnaast hoor ik veel verschillende geluiden, het is makkelijk om daar mee aan de haal te gaan. En het naar verschillende personen ‘goed te praten’ zoals het uitkomt. Ik kan daarin veel goeds doen, maar ook veel kapot maken, vertrouwen beschamen. Dus daar moest ik aan denken vanochtend. Vervolgens heeft de collega, met een vriendin van haar hier nog ff een bakkie gedaan, was gezellig.

Deze week heb ik afscheid genomen van Toby, een Duitse jongen die hier een paar maanden heeft gewoond. Een goeie gast met de juiste spirit om hier zaken van de grond te krijgen. Het was een gezellig diner op woensdag met voornamelijk wat collega’s van hem. Er werd spontaan gedanst na het eten, was erg leuk. Afrikanen houden van bewegen, zeker op muziek. En vervolgens vrijdagavond de gebruikelijke ‘ sundowner’ at Kavango River lodge. Met een prachtig uitzicht en een drankje de zonsondergang boven de rivier bekijken. Prachtige plek waar we zeker wekelijks te vinden zijn.

Maandag ben ik de week begonnen met de opening van het 2de schoolgebouw. Was gezellig, lekker op zijn afrikaans relaxt met de gebruikelijke speeches, ongeorganiseerd-heid en de wachttijden. Zie de foto’s. Verder hadden wij dinsdag een Food & Nutrition training. Dit was erg goed. Van elke kindergarten was er een teacher en een cook aanwezig. Het was praktisch en concreet, het sprak tot hun verbeelding, sloot aan bij hun belevingswereld. En met daadwerkelijk koken en proeven als eindresultaat. De noodzaak van proteïne voor de groei van het kind is sterk naar voren gekomen. Het is ook realiteit dat de meeste kinderen alleen maar proteïne binnen krijgen als ze eten bij ons op de kindergarten. En als je dat te weinig krijgt, krijg je echt lichamelijk en/of geestelijk problemen. Je ziet het ook hier in Rundu, er zijn veel mensen met handicaps, misvormde ledematen etc. Dus goed voedsel met veel proteine daar moet echt onze focus op liggen, genoeg bonen/ noten/ vlees/ vis etc. in onze maaltijden. En niet kijkend naar de dure artikelen uit de supermarkt als rijst, pasta en vlees, maar juist letten op de goedkopere alternatieven die op de locale markt goed en simpel verkrijgbaar zijn. Het sluit beter aan op wat iedereen gewoon is om te eten en is reëler, beter haalbaar, voor de toekomst zonder donor.

Een van de acties die nog open stond was voor de klaslokalen het regelen van een bureau voor de teachers. Ik had collega’s al gevraagd voor offertes, maar dat kwam niet goed van de grond. Deze week heb ik daar eens op doorgepakt. Ik had een handig, klein bureautje gezien bij het opleidingscentrum voor techniek/ bouw. Helaas waren de studenten op dit moment niet rijp voor het zelf maken ervan. Maar een ex-student en een timmerman uit Sauyemwa zagen hierin mooie kansen, beiden waren enthousiast. De offertes die je krijgt is van de één een sms-je met prijs voor de materialen en prijs voor de arbeid. De andere offerte is een kladpapiertje met wat bedragen er op uitgerekend en een uitdraai van een bouwmarkt voor een deel van de materialen. Ik heb op basis daarvan een keuze gemaakt, beseffend dat de offerte uiteindelijk fatsoenlijk op papier moet komen te staan. Ik telefonisch aan beiden teruggekoppeld, prima. Toch had ik het idee dat de timmerman en ik elkaar niet helemaal begrepen. Dit bleek later ook, hij kwam niet buurten op de plek dat wij hadden afgesproken, hij dacht dat ik naar hem kwam. Vervolgens hebben wij wat verwarrend sms contact (werkt meestal toch beter dan bellen, alleen deze keer niet). Dus ga ik de dag erna bij hem langs, dat werkt hier vaak het beste. Mijn vraag over de offerte op gewoon papier zetten, met wat onderbouwing door een identiteitskaart en een certificaat van zijn ervaring/opleiding was geheel niet begrepen. Dus uiteindelijk zit ik met hem in zijn kleine hutje alles rustig door te praten en de boel stap voor stap op papier te zetten. Ik vind dat wel mooi, zo zal het echt nooit in Nederland gaan, toch is het voor hem en voor mij een ervaring. En ik zie dat hij het serieus neemt en het goed wil doen. Ik vertrouw er op dat er straks 16 prachtige bureautjes staan. Want uiteindelijk begrijp je elkaar en ga je er samen voor. Ik vond ook erg eerlijk van hem dat hij zei; geef mij het geld voor de materialen (in fases) en niet voor de arbeid. Dat wil ik pas hebben na die tijd, anders is het al uitgegeven voordat ik klaar ben en kan ik mijn job niet afmaken. Er is namelijk altijd wel iets wat geld vraagt, en afrikanen helpen elkaar er altijd (ook financieel) door heen. Ik vond dat een stuk zelfkennis en eerlijkheid wat ik kan waarderen.

Afgelopen donderdag had ik een heerlijke avond samen met een vriendin van mij hier. Zij is van Zimbabwe en probeert hier een kleine business op te starten; de verkoop van kleding aan huis. Het land Zimbabwe is zij uitgevlucht door de politieke situatie waardoor er nergens nog droog brood te krijgen was. Zij is een sterk persoon, met een Rots vast vertrouwen, iemand die al vele heftige zaken en tegenslag voor de kiezen heeft gehad. Ze kan nog steeds positief in het leven staan en genieten van alle kleine dingen die ze van God krijgt. Zij is een prachtig mens. Ze was donderdag met een nichtje van haar. Eerst hebben wij een heerlijke wandeling langs de rivier gemaakt en een prachtige rode zonsondergang gezien, indrukwekkend mooi met alle stapelwolken er om heen. Vervolgens zijn ze bij mij een hapje wezen eten. Al aanrommelend in de keuken hebben wij fijn gepraat en daarna heerlijk gegeten. Alle drie hebben wij genoten van elkaar en de gezelligheid. Aan het eind bracht ik ze thuis. Het contrast met mijn huis was schokkend groot. Een klein laag hutje van houten takken/ pilaren en modder er tegen aan geplakt. De oppervlakte was maximaal 2 bij 4,5, opgedeeld in 2 kamertjes. Er was 1 bed, 1 kookplaatje en 1 klein krukje. Verder een zak op de grond wat diende als ‘bank’ en een paar kleine benodigdheden als pannetje, bewaarblik (recycled of course) etc. Zelfs in dit huisje van haar, is dat wat ze had afgelopen jaar nog afgejat. Dan wordt je dus letterlijk alles afgenomen. Toch liet ze mij het huisje zien met enige trots, humor en wat sarcasme in haar stem. Want het is uiteindelijk wel haar eigen plekje waar ze hard voor gevochten heeft en wat ze zich kan veroorloven met haar eigen verdiende geld. Ik ben blij dat ik haar ken en ik denk na over een manier hoe haar te supporten.

Ok, nu op naar de volgende week. Woensdag is het Independence day (1990), dus een vrije dag, twee zelfs hoorde ik vandaag. En verder zullen wij wel zien wat er op mijn pad komt. Elke week weer een verrassing, elke week weer anders.

Ik ben ook benieuwd hoe het met jullie is, laat vooral wat van je horen, is leuk!