Een kleine update

Ik heb het gevoel dat ik niet zoveel te vertellen heb vandaag, maar wil toch ff korte update geven voordat de tijd weer voorbij vliegt. En de komende week zal ik ook amper hier zijn. Van woensdag t/m zaterdag ben ik naar Otjiwarongo voor een VSO evaluatie van het HIV/AIDS programma waar mijn project onderdeel van is. Het zal het laatste moment zijn dat ik nog veel andere VSO-ers tegen ga komen, aangezien het grootste deel vanaf maart al gaat vertrekken. Dus ik heb er eigenlijk wel zin in, even weg uit Rundu, even weg uit mijn werk. Even opladen aan gezelligheid en het delen van ervaringen. Even het grotere perspectief van het programma bekijken en doorspreken. Ja, dat lijkt mij wel wat.

De laatste weken zijn voor mijzelf erg slopend geweest, de bouw vertraagd, het contact met de aannemers kent zijn uitdagingen, de community en teachers hierdoor minder blij. Het nieuwe seizoen opstarten gaat nog niet helemaal vlekkeloos. En doorpakken op de educatie training is wat lastig doordat Mike (collega) vertraagd is, hij komt nu pas in maart. En wat financiele troubels and so on… Maar gelukkig blijven er ook mooie momenten, laat ik deze vooral delen. Hier heb ik mij aan opgetrokken!

Ik heb van de week een meeting gehad met alle teachers. Ervaringen opgehaald van Mike en de GX volunteers, wat richting proberen te krijgen voor het schoolprogramma van dit jaar (1ste trimester). De teachers hebben gedeeld wat ze tot nu toe op de kindergartens met de kinderen hebben gedaan en willen doen. De nieuwe voorzitter heeft voor het eerst de meeting geleid. Ik wilde dit vanaf het begin er in krijgen, zodat ze kan groeien in het voorzitterschap. Het ging best goed voor een eerste keer. Ook de secretaresse heb ik gelijk aan het werk gezet. De eerste lijstjes zijn ingevuld en het verslag gemaakt. Verder had ik samen met de Small group Financien/Management formats gemaakt om de financien per kindergarten bij te houden. Een soort van simpel boekhouden, wat komt er binnen, wat gaat er uit? Eerste ideeën over de begroting. Hoe registreer je het schoolgeld en hoe laat je ouders daarin meeleven. Bewust maken dat betalen nodig is, en laten zien wat je er mee doet. Het voorbereidende werk hebben wij vorig jaar gedaan, deze week heb ik samen met twee collega’s van de Small group de presentatie voorbereid. Dit ging erg goed, alle teachers waren geboeid, je zag ze geconcentreerd luisteren. Het leek een volledig nieuwe wereld voor ze. Ik hoop echt dat wij kunnen doorpakken op deze financiën. Het is de eerste stap om meer professioneel te worden en onafhankelijker van donormoney.

Het nieuwe management heeft zijn tweede meeting gehad. Wat is belangrijk, waar willen wij naartoe, wat gaan wij doen dit jaar? Het is wel grappig dat ze nogal afwachtend zijn en ‘ weet niet’ een veel gehoorde reactie is. Terwijl ze aan de andere kant echt wel een beeld hebben van wat voor hen belangrijk is. De kunst is daarbij om hun ideeën en het iets projectmatiger kijken samen te laten vallen. De komende meetingen zal het doel zijn om een soort van jaarplan/ strategie op te zetten. Voortbouwend op de opzet die wij met het oude management hebben gemaakt. Ik zie dat wel goed komen. Het geeft mij zelf ook gelijk houvast, want ik ben niet zo’n planner. Wat dat betreft pas ik hier prima, ik neem de dag zoals het gaat. Maar hopelijk helpt dit jaarplan wat structuur te brengen in mijn chaotisch maar ook gefocused brein.

Verder heb ik vorig weekend fijne nieuwe mensen ontmoet, een heel gezin. Een moeder met 8 dochters, kleinkinderen en nog vele andere aanverwante familieleden wonend in 1 huis. De dochter sprak mij aan in de bank en nodigde zichzelf uit om mee te gaan met zwemmen. Uiteindelijk belandde ik bij ze in de kerk, spontaan zittend naast haar moeder (bleek later) en vervolgens werd ik uitgenodigd bij ze thuis. Het voelde goed en net wat ik op dat moment nodig had.

Ook een mooi moment was een avond waarin mijn twee buurtkinderen (16 en 11 jaar) binnen wipten. Dit is trouwens geheel niet ongebruikelijk, gebeurt bijna dagelijks. Het zijn leuke meiden met humor en veel positieve energie, terwijl hun leven echt niet zomaar makkelijk is. Deze keer was het meer special. Ik was zelf laat en maakte snel nog wat soep, salade en nam er een broodje bij. Bleek dat zij die dag nog niet gegeten hadden. Zij waren even weg geweest en in de tussentijd was er thuis pap gemaakt, maar dit was op toen ze terug kwamen. Dus ik deel mijn soep met donkerbruin brood (aten ze nooit!) met hun. Dit was gezellig, knusjes in mijn keuken. Vervolgens ruimt de jongste de boel op en begint de oudste te praten. Ze vertelt over de laatste maanden, haar oom die ineens overleed, haar tante die daardoor het huis uit werd gezet, inclusief haar twee jonge kinderen en Jacolien, haarzelf dus. Jacolien zelf heeft haar moeder al verloren toen ze 6 was, met haar vader had ze een lastige relatie doordat haar stiefmoeder haar het leven moeilijk maakte. Ze heeft daardoor op verschillende plekken gewoond, maar nu had ze een goed thuis bij haar tante. Tot nu dus.. In december heeft Jacolien gebivakkeerd in the village (het dorp) waar haar tante naar terug is gegaan. Ineens was ze weg, na al een tussentijdse verhuizing naar haar vader’s huis en een ‘alleen’ wonen met een broer van haar oom. Ze had in the village op zich een goede tijd, maar maakte zich zorgen over hoe nu verder. Waar straks te wonen? Terug bij haar vader, misschien een plekje bij het andere buurmeisje, of in het hostel van de school? Een dak- en thuisloos gevoel… het raakte mij! Daarbij was het een mooi moment, juist omdat ik het hele verhaal heb meegekregen, haar positieve overlevingsdrive heb gezien en zeer gewaardeerd, en nu kwam er een soort van terugblik op hoe ze zich al die tijd gevoeld heeft. Bijzonder. Een sterk persoon, deze jonge meid van 16.

Vorige week maandag heb ik ook echt een super dag gehad. Ik had vrij genomen en was met ene Linda, die ik ken van de Ngando Lodge, op stap gegaan. Een rivier wandeling was het idee. Wij afgedaald naar de rivier. Blijken wij continue vast te lopen doordat het water veel te hoog is komen te staan. De rivier is echt minstens 2 x zo breed als 3 maanden terug. Ergens dumpen wij al achterin een bakkie (auto met laadbak) die ons door wat diepe waterdalen brengt. Paden die gewoon nog begaanbaar waren, kort geleden. Maar op de plek waar het bakkie stopt, kunnen wij helemaal geen kant meer op. Dus Linda bedenkt zich niet en regelt 1 vd bootjes die daar varen. Dit zijn soort van watertaxi’s om van Angola naar Rundu te gaan en weer terug. De grenspost was alvast maar verplaatst naar de Rundu beach (paar kilometer verderop) in verband met het hoge water. Dus wij een spontaan heerlijk boottochtje meegekregen. Vervolgens lekker geluncht bij 1 vd lodges en wandelend terug gegaan langs de wat hogere delen. Die wandeling ging vrij goed, tot wij opnieuw vele waterpaden tegen kwamen. Gelukkig iets minder diep, dus dit hebben wij opgelost door lekker door het water te banjeren. Ik was nat tot ver boven mijn knieën. Tot slot, waren wij bijna terug, barst er een stortbui los, dus ja toen kon ik mijn droge kleren wel helemaal vergeten. Geweldig zo’n dag, daar haal je energie uit.

Ok dat was het weer voor vandaag. Tot 1 volgende keer maar weer.