De volgende fase
Door: AnnekeBoerma
Blijf op de hoogte en volg Anneke
30 Oktober 2011 | Namibië, Rundu
Drie weken samenvatten in één verhaal, dat gaat nog een lastige opgave worden. Laat ik beginnen met waar ik geëindigd ben, te weten mijn zus die langs is geweest. Na bijna 2 weken hard werken en tussendoor socializen met Sonja, werd het hoogste tijd om er samen een lang weekend tussen uit te gaan. Wij hebben de auto gepakt en zijn 200 km naar het oosten gereden. Eigenlijk zijn wij gewoon de Kavango rivier blijven volgen. De Kavango is dé rivier hier, wat het gebied gelijk bijzonder maakt. Ik moet zeggen dat het ook dé plek is waar ik veel ben. Ik vind er mijn wandeling, mijn ontspanning, gezelligheid en mijn rust in de natuur.
Wij zijn beland in het gebied van Mahango Park, een klein wild park. De safari was minder spectaculair dan Etosha, maar zeker gaaf om samen mee te maken. Verder waren daar bij de rivier ook een tweetal kleine watervallen, dit was een mooie plek om te zijn. Wij kwamen daar een aantal mensen uit Botswana tegen, zij kwamen hier even om te relaxen met wat vrienden op zaterdagmiddag. Het is heel maf om te beseffen dat ik bijna woon op een kruispunt van landen. Botswana (mooie delta van de Kavango) dus vlakbij, Angola (andere kant van de rivier), maar ook Zimbabwe en Zambia zijn dichtbij. Veel mensen uit die landen tref je ook hier in Rundu.
Na 2 dagen zijn Sonja en ik wezen kamperen op een campsite van de Philadelphia foundation. Dit is een campsite bedoelt om wat inkomen te genereren voor een kinderproject. Een nederlandse en zuid-afrikaanse vrouw hebben dit opgestart en werken met kinderen in een aantal kleine villages. Thanx A+G for the tip! Het was prachtig daar, volledig stil en verlaten. Onze tent stond direct aan de rivier, dus lekker wakker worden. Verder koken op kampvuur, zwemmen in de rivier (afgebakend stukje) en wat rondstruinen langs de rivier en in het dorpje. Meer was er ook niet te doen. Electriciteit is er enkel met zonnepanelen en het rivierwater wordt gefilterd zodat het drinkbaar is. Als je een hete douche wil worden er wat houtblokken voor je aangemaakt. Internet is soms mogelijk maar zeer traag, skypen zou geen optie op. Verder gaan de vrijwilligers zelf 1x per 2 weken shoppen in Rundu (150 km) om boodschappen te doen. Het is heerlijk voor een weekend, maar ik zou zwaar vereenzamen als ik daar zou moeten leven. Zeker in mijn up.
Terug van het weekend, knal je gelijk weer in het werk en leven hier. Ook al had ik nog een paar dagen vrij samen met Sonja, de druk voelde ik gelijk. Het was pittig afscheid nemen, juist ook hierdoor. Ik zit in een fase dat er van alles moet gebeuren, knopen gehakt, plannen richting uitvoering, tijdelijk nieuwe mensen in het project, alles moet zijn plek weer ff krijgen. Voelde wat ‘lost and out of control’. En dan trek je samen op met iemand heel vertrouwd en vervolgens besef je dat jij hier blijft en in een volgende fase bent beland die zijn eigen uitdagingen zal hebben. En dit zijn niet altijd de makkelijkste, dat is wat ik weet en voel.
Naast Mike, mijn nieuwe collega en huisgenoot, zijn er ook 20 vrijwilligers aangekomen van het Global Exchange programma. 10 uit namibie, 10 uit de UK. Zij zijn jong en enthousiast, een leuke groep voor zover ik ze nu ken. Zij rouleren in de kindergartens, iedereen heeft telkens 2 vrijwilligers. Zij geven nieuwe energie aan de teachers, assisteren, geven ideeen over spelletje, songs and creatieve dingen die je kunt maken uit ‘afvalproducten’. De materialen waar teachers het hier mee doen zijn minimaal. Dus Mike zit op de lijn; met afval (melkpakken, blikjes, bierdopjes etc) en natuurlijke materialen (zand/palen/ bladeren etc) kun je veel, dus gebruik dit! Spelenderwijs leer je juist het meest. Het is leuk om te zien dat de teachers het oppakken, en er een stimulans vanuit gaat. Ook al besef ik heel goed dat je niet de wereld veranderd in een paar weken, toch hoop ik dat de komende periode veel energie geeft in het project en het een stukje blikverruimend gaat werken. Wellicht levert het op een iets veranderende houding over hoe je kijkt naar lesgeven, naar gedrag van kinderen en je eigen bijdrage daarin. We will see!
Voor wat betreft de gebouwen opgave kan ik zeggen dat het ontwerp er ligt, de technische tekeningen zijn er. Keuzes over type toiletten en manier van koken zijn nog volop in discussie binnen het Netwerk. De offertes voor 2 klaslokalen en een keuken/ storeroom zijn aangevraagd en binnen. De keuze voor de aannemer hoop ik deze week te kunnen maken. Eén ben ik al uit, de ander weet ik nog niet. In de Small group buildings hebben wij gezegd dat wij bij voorkeur 2 aannemers hebben, voor concurrentie op prijs en kwaliteit. En ook vooral om de snelheid er in te houden. Het is best lastig welke afwegingen je hierin maakt. Ik heb het gevoel dat ik één aannemer een kans wil geven, ook al heb ik twijfels over de opgegeven hoeveelheid materialen en onze communicatie (zijn engels is nogal beperkt). Een andere aannemer kwam deze week ineens nog om de hoek kijken, het is het type ‘ snelle jongens ‘ groot woord, beetje patser auto, beetje arrogant. Maar wellicht wel professioneler dan al die anderen. Dus ik wil er wel over nadenken, en qua taal is het in elk geval geen probleem (op mijn eigen engels na). Maar dan krijg ik te horen dat een aantal kindergartens hun houding absoluut niks vonden, ‘ ze groette niet eens’ . Groeten en respect tonen is erg belangrijk hier, niet beter willen zijn. En verder is een dillemma dat ze uit Grootfontein komen, dus je stimuleert daarmee niet de mensen uit je eigen community, iets wat het Netwerk wel wil. Dusss als iemand de gouden tip heeft voor mij, ik hou mij aanbevolen.
In mijn sociale leven gaat het wel goed. Het is opvallend hoe snel dat hier opgebouwd is, ik ben daar nog steeds erg dankbaar voor. Je merkt ook dat het zich wat stabiliseert, je hebt vaak dezelfde mensen om je heen. Ik heb deze week alleen onverwacht afscheid moeten nemen van een amerikaanse vrijwilliger, hij had gezondheidsproblemen en moest verplicht terug. Tegen zijn eigen wil in. Dat was niet leuk, misschien komt hij terug, misschien niet. Verder heb ik vrijdag het uitgaansleven hier ontdekt in een bar/dancing. Wij dachten naar een open live concert te gaan, maar die bleek verzet te zijn. Dus zijn wij elders beland. Het was wel grappig, alleen stond de muziekstijl mij niet zo aan. En vorige week zijn wij naar de opening van een living museum geweest. De Kavango cultuur zag je hier samengevat terug, de huizen, de eetgewoonten, vuur maken, vissen, baskets maken, mahango stampen (wordt pap van gemaakt) etc.. Het was interessant om hier met een groep naar toe te gaan. En de omgeving was mooi en relaxt, wat zijarmen/ meertje afgetakt van de Kavango rivier. Groen en wat glooiend.
Ok genoeg voor vandaag, zijn jullie weer een beetje om de hoogte van mijn leventje hier. Ik bedenk dat ik misschien één ding van jullie wil vragen. De laatste week merk ik dat ik behoefte heb aan richting, op allerlei vlak, mensen die steeds meer dichtbij komen te staan, hoe hier mee om te gaan, je ziet ‘struggels’ waar je wat mee wil, maar ik weet niet hoe en wat wijs is. En ook in mijn werk, omgang met mensen, richting in te maken keuzes etc.. Please bid voor mij en de mensen hier. De impact van armoede is heftig in persoonlijke levens, dat is wat ik zie.
Wij zijn beland in het gebied van Mahango Park, een klein wild park. De safari was minder spectaculair dan Etosha, maar zeker gaaf om samen mee te maken. Verder waren daar bij de rivier ook een tweetal kleine watervallen, dit was een mooie plek om te zijn. Wij kwamen daar een aantal mensen uit Botswana tegen, zij kwamen hier even om te relaxen met wat vrienden op zaterdagmiddag. Het is heel maf om te beseffen dat ik bijna woon op een kruispunt van landen. Botswana (mooie delta van de Kavango) dus vlakbij, Angola (andere kant van de rivier), maar ook Zimbabwe en Zambia zijn dichtbij. Veel mensen uit die landen tref je ook hier in Rundu.
Na 2 dagen zijn Sonja en ik wezen kamperen op een campsite van de Philadelphia foundation. Dit is een campsite bedoelt om wat inkomen te genereren voor een kinderproject. Een nederlandse en zuid-afrikaanse vrouw hebben dit opgestart en werken met kinderen in een aantal kleine villages. Thanx A+G for the tip! Het was prachtig daar, volledig stil en verlaten. Onze tent stond direct aan de rivier, dus lekker wakker worden. Verder koken op kampvuur, zwemmen in de rivier (afgebakend stukje) en wat rondstruinen langs de rivier en in het dorpje. Meer was er ook niet te doen. Electriciteit is er enkel met zonnepanelen en het rivierwater wordt gefilterd zodat het drinkbaar is. Als je een hete douche wil worden er wat houtblokken voor je aangemaakt. Internet is soms mogelijk maar zeer traag, skypen zou geen optie op. Verder gaan de vrijwilligers zelf 1x per 2 weken shoppen in Rundu (150 km) om boodschappen te doen. Het is heerlijk voor een weekend, maar ik zou zwaar vereenzamen als ik daar zou moeten leven. Zeker in mijn up.
Terug van het weekend, knal je gelijk weer in het werk en leven hier. Ook al had ik nog een paar dagen vrij samen met Sonja, de druk voelde ik gelijk. Het was pittig afscheid nemen, juist ook hierdoor. Ik zit in een fase dat er van alles moet gebeuren, knopen gehakt, plannen richting uitvoering, tijdelijk nieuwe mensen in het project, alles moet zijn plek weer ff krijgen. Voelde wat ‘lost and out of control’. En dan trek je samen op met iemand heel vertrouwd en vervolgens besef je dat jij hier blijft en in een volgende fase bent beland die zijn eigen uitdagingen zal hebben. En dit zijn niet altijd de makkelijkste, dat is wat ik weet en voel.
Naast Mike, mijn nieuwe collega en huisgenoot, zijn er ook 20 vrijwilligers aangekomen van het Global Exchange programma. 10 uit namibie, 10 uit de UK. Zij zijn jong en enthousiast, een leuke groep voor zover ik ze nu ken. Zij rouleren in de kindergartens, iedereen heeft telkens 2 vrijwilligers. Zij geven nieuwe energie aan de teachers, assisteren, geven ideeen over spelletje, songs and creatieve dingen die je kunt maken uit ‘afvalproducten’. De materialen waar teachers het hier mee doen zijn minimaal. Dus Mike zit op de lijn; met afval (melkpakken, blikjes, bierdopjes etc) en natuurlijke materialen (zand/palen/ bladeren etc) kun je veel, dus gebruik dit! Spelenderwijs leer je juist het meest. Het is leuk om te zien dat de teachers het oppakken, en er een stimulans vanuit gaat. Ook al besef ik heel goed dat je niet de wereld veranderd in een paar weken, toch hoop ik dat de komende periode veel energie geeft in het project en het een stukje blikverruimend gaat werken. Wellicht levert het op een iets veranderende houding over hoe je kijkt naar lesgeven, naar gedrag van kinderen en je eigen bijdrage daarin. We will see!
Voor wat betreft de gebouwen opgave kan ik zeggen dat het ontwerp er ligt, de technische tekeningen zijn er. Keuzes over type toiletten en manier van koken zijn nog volop in discussie binnen het Netwerk. De offertes voor 2 klaslokalen en een keuken/ storeroom zijn aangevraagd en binnen. De keuze voor de aannemer hoop ik deze week te kunnen maken. Eén ben ik al uit, de ander weet ik nog niet. In de Small group buildings hebben wij gezegd dat wij bij voorkeur 2 aannemers hebben, voor concurrentie op prijs en kwaliteit. En ook vooral om de snelheid er in te houden. Het is best lastig welke afwegingen je hierin maakt. Ik heb het gevoel dat ik één aannemer een kans wil geven, ook al heb ik twijfels over de opgegeven hoeveelheid materialen en onze communicatie (zijn engels is nogal beperkt). Een andere aannemer kwam deze week ineens nog om de hoek kijken, het is het type ‘ snelle jongens ‘ groot woord, beetje patser auto, beetje arrogant. Maar wellicht wel professioneler dan al die anderen. Dus ik wil er wel over nadenken, en qua taal is het in elk geval geen probleem (op mijn eigen engels na). Maar dan krijg ik te horen dat een aantal kindergartens hun houding absoluut niks vonden, ‘ ze groette niet eens’ . Groeten en respect tonen is erg belangrijk hier, niet beter willen zijn. En verder is een dillemma dat ze uit Grootfontein komen, dus je stimuleert daarmee niet de mensen uit je eigen community, iets wat het Netwerk wel wil. Dusss als iemand de gouden tip heeft voor mij, ik hou mij aanbevolen.
In mijn sociale leven gaat het wel goed. Het is opvallend hoe snel dat hier opgebouwd is, ik ben daar nog steeds erg dankbaar voor. Je merkt ook dat het zich wat stabiliseert, je hebt vaak dezelfde mensen om je heen. Ik heb deze week alleen onverwacht afscheid moeten nemen van een amerikaanse vrijwilliger, hij had gezondheidsproblemen en moest verplicht terug. Tegen zijn eigen wil in. Dat was niet leuk, misschien komt hij terug, misschien niet. Verder heb ik vrijdag het uitgaansleven hier ontdekt in een bar/dancing. Wij dachten naar een open live concert te gaan, maar die bleek verzet te zijn. Dus zijn wij elders beland. Het was wel grappig, alleen stond de muziekstijl mij niet zo aan. En vorige week zijn wij naar de opening van een living museum geweest. De Kavango cultuur zag je hier samengevat terug, de huizen, de eetgewoonten, vuur maken, vissen, baskets maken, mahango stampen (wordt pap van gemaakt) etc.. Het was interessant om hier met een groep naar toe te gaan. En de omgeving was mooi en relaxt, wat zijarmen/ meertje afgetakt van de Kavango rivier. Groen en wat glooiend.
Ok genoeg voor vandaag, zijn jullie weer een beetje om de hoogte van mijn leventje hier. Ik bedenk dat ik misschien één ding van jullie wil vragen. De laatste week merk ik dat ik behoefte heb aan richting, op allerlei vlak, mensen die steeds meer dichtbij komen te staan, hoe hier mee om te gaan, je ziet ‘struggels’ waar je wat mee wil, maar ik weet niet hoe en wat wijs is. En ook in mijn werk, omgang met mensen, richting in te maken keuzes etc.. Please bid voor mij en de mensen hier. De impact van armoede is heftig in persoonlijke levens, dat is wat ik zie.
-
30 Oktober 2011 - 11:58
Ankie:
Wat leuk dat je naar Phil F bent geweest! Krijg weer helemaal zin! 't Ga je goed!
-
30 Oktober 2011 - 12:20
Eline:
He Anneke,
wat leuk om je verhaal te lezen en je dilemma bij keuze aannemer. Ik herken je twijfels ook uit onze samenwerking. Ik vind het leuk om een reactie te geven en hoop dat ik je verhaal daarvoor goed genoeg heb geïnterpreteerd.
Ik zou denken: houd het uitvoeren van het plan bottom up; dicht bij de community. Van hen en voor hen. Je behoefte aan snelheid is herkenbaar westers. Ik vraag me af hoe belangrijk dat voor de gemeenschap is.
Volgens mij is het samen slagen het plan uit te voeren belangrijker dan dat het gebouw naar westerse maatstaven optimaal is. Ook het proces van samen bouwen is belangrijk, plezier in proces en verbinding naar de lange termijn (beheer).
Volg je eigen hart in je keuze, laat je kritische denker maar los. Ik ben benieuwd waar je uitkomt.
Als je wil sparren welkom. Je vindt me ook op facebook. Succes en liefs Eline -
30 Oktober 2011 - 12:26
Kirsten:
Hier ff een digitale knuffel vanuit Wierden!!
-
30 Oktober 2011 - 15:36
Els :
Weer ademloos je verslag gelezen. En erg genoten van het fotoboek. -
30 Oktober 2011 - 18:23
Frouckje:
Neem je gebedspunten mee... -
31 Oktober 2011 - 07:47
Femmy:
Hoi Anneke,
wat heerlijk dat Sonja bij je is geweest! heel veel succes bij de uitdagingen die je te wachten staan. We zullen zeker voor je bidden. Liefs uit Utrecht! -
31 Oktober 2011 - 21:34
Emma, Henk En Ties:
Prachtige foto's, heerlijk om je zus weer gezien te hebben! Sterkte met opbouwen, afscheid nemen, confrontatie met armoede en uitzichtloosheid, we hebben vanavond nog voor jou en je werk gebeden met de huiskring. God bless! -
03 November 2011 - 20:56
Ina:
Hi Anneke,
Wat maak je toch veel mee, en wat doe je toch bijzonder werk. En behoorlijk pittig ook, als ik het zo lees. Fijn dat je zus langs is geweest en dat jullie een leuke tijd hebben gehad. Hoop dat je ook zonder bezoek uit Nederland regelmatig tijd hebt om uit te rusten, leuke dingen te doen en te genieten van de natuur. Fijn om te lezen dat je dat laatste in ieder geval steeds weer doet! Sterkte met alles, ook met alles wat je nu tegenaan loopt. Veel liefs, Ina -
14 November 2011 - 21:49
Oom Jan Tante Anneke:
Lieve Anneke,
Het is al weer een tijdje geleden dat je iets van ons hoorde,de weken vliegen ook voorbij.Hopelijk ben je goed gezond,en gaat het goed met je werk.
Afrika is een mooi land,soms komen er natuurfilms van de E.O. op T.V.Geweldig al die grote dieren ,planten en zeên,Gods
schepping is groot.A.s woensdag gaat in assen het vernieuwde museum open,koningin Beatrix doet de opening Met Sylvia en Jenny,Sigrid en Doranda,hoop ik er heen te gaan.
OomJan is naar de kerkenraad geweest,hij komt net thuis,komt mooi uit kan hij dit nog even mailen.Helaas ben ik er nog niet zo mee op hoogte ik doe alles met de tel. dat is gemakkelijker.Anneke je weet weer iets van ons.In onze gebeden dragen we je op aan onze Hemelse Vader,Hij zorgt daar voor jou en hier voor ons.Dat te weten maakt het goed.
Lieve Groet ,oom Jan -tante Anneke -
15 November 2011 - 09:32
Daan:
He Anneke,
Eindelijk weer eens de tijd genomen om over jouw avonturen te lezen. Inspirerend vooral. Het is dat ik een thuisfront heb, anders ..... :) Volgens mij gaat het je goed, en gaat het je ook goed af. En als ik dan lees "dat wij bij voorkeur 2 aannemers hebben, voor concurrentie op prijs en kwaliteit. En ook vooral om de snelheid er in te houden." dan glimlach ik en proef ik een beetje Lekwater in Rundu. Ik ben niet van het bidden, maar als ik je ergen mee kan helpen ... graag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
