Een welverdiend weekend

Wat kan een weekend heerlijk zijn, zo merkte ik deze dagen! Een special tijd, want Sonja is hier vorig weekend gearriveerd na een lange 2daagse trip, stoer he?! Het is gewoon heerlijk om samen het leven hier te leven. Veel krijgt ze mee van mijn wonen en werken hier. Het is bijzonder om samen een voor mij inmiddels vertrouwde en voor haar een totale nieuwe omgeving te (be)leven. In een week krijg je veel mee van mijn huis, het Rundu leven, mijn nieuwe huisgenoot/ collega, de mensen om mij heen, de prachtige Rivier, het droge mooie weidse landschap en ook van mijn werk. Juist ook omdat ik deels vanuit huis werk, de kleine overleggen zijn hier en mijn kantoor. En deze week hadden wij ook een Funday voor alle teachers en koks. Dus een volledige onderdompeling in real Africa.

Gisteren was het een dag van vooral bijkomen van een pittige, maar goede week. Maandag met de technisch tekenaar en Mike (nieuwe collega voor educatie) op stap geweest naar 8 van de kindergarten. Dinsdags een meeting met de Small Group Education en woensdag een meeting met alle teachers over Funday, personele zaken en het educatieprogramma. Verder kwam mijn programmamanager van VSO (Carolina) deze week vrij spontaan langs. Het was goed om een aantal zaken scherp te stellen, waaronder de bouw en de financiën. Voor de bouw hebben wij gesproken met de gemeente, ik had alle erfnummers nodig om de tekenaar in te kunnen laten tekenen waar precies de gebouwtjes gaan komen. Blijken de erfnummers recent gewijzigd te zijn (van informele setting naar formele). Dus ik ter plekke met de ambtenaar op de computer de juiste erfnummers opgezocht en printjes gemaakt van de afmetingen. Das heel grappig want op de kaart ziet de wijk Sauyemwa er erg gestructureerd uit met allerlei wegen, terwijl je in de praktijk het verschil tussen weg en erf vaak niet ziet. Het is één grote zandvlakte met allerlei zelfgemaakte huisjes. Dus tja soms was het even zoeken naar het juiste erf. Verder hebben Carolina, Mike en ik een grote stap gezet in de nieuwe begroting voor de komende 1,5 jaar, dat was goed.

Vrijdag was er dus de Funday voor alle netwerkleden. Het was gaaf te zien dat er veel jonge energie in het team zit. En natuurlijk ook veel de bekende ‘lay-back’ houding. Opvallend waren ook de koks, die nu ineens veel zichtbaarder waren. Zij werken volledig vrijwillig en sneeuwen vaak wat onder. De teachers zijn veel meer in beeld en lijken qua afrikaanse status ook belangrijker. Toch is het voedselprogramma voor deze kinderen minstens net zo belangrijk als educatie. Een aantal koks zijn ‘oudere echte afrikaanse vrouwen’ die in het geheel geen engels spreken. Anderen waren juist jonge meiden, die vol enthousiasme bleken te zitten. Ik had Beverly, een creatieve VSO-er, gevraagd voor wat teambuilding activiteiten. Dit sloeg gelukkig goed aan. Verder is zo’n dag een hele organisatorische uitdaging en culturele ervaring. Dit gaf zo zijn stressmomentjes en frustraties, maar daarbuiten was het zeker ook een goede dag. In mijn managementteam zal ik de zaak eens voorzichtig gaan evalueren, eens kijken wat hun mening is.

Maar nu een heerlijk weekend dus, meer dan welverdiend vonden wij zelf. Zaterdagochtend eerst op staan met een bakkie koffie, een buurmeisje die spontaan langs kwam en verder een afrondend werkoverleg met Carolina voor zij weer naar Windhoek vertrok. Vervolgens even sfeer geproefd bij een ‘special olympics’, sportdag voor gehandicapten, o.a. georganiseerd door een VSO-er hier. sMiddags uitgebreid siësta gehouden hier in mijn tuin. Toen wij waren bijgekomen en de hete middagzon wat getemperd was, zijn wij een lange wandeling langs de rivier gaan maken. Het bruist daar helemaal van gezelligheid op zaterdagmiddag, het lijkt net een nederlandse recreatieplas op een hete zomerdag.

Vanochtend naar een voor mij nieuwe kerk geweest. Het was een gave dienst, waar een heel directe eerlijke preek werd gehouden over de barmhartige samaritaan. Verrassend en raak. Vervolgens zijn Sonja en ik met picknicktas in de auto Rundu uitgereden op zoek naar een mooie relaxplek. En deze hebben wij absoluut gevonden, uiteraard aan de rivier. De weg er naar toe was vrij hobbelig en slecht en de omgeving erg afrikaans, weids met allerlei kleine ‘villages’, zeg maar een groepje eigengemaakte huisjes. We waren beiden geraakt door het weinige wat de mensen daar hebben en konden ons moeilijk voorstellen hoe het is om daar echt daadwerkelijk op te groeien en te wonen. Ongelooflijk hoeveel mogelijkheden Nederlandse kinderen hebben in vergelijking met hier. Om daar zomaar even te stoppen en uit te stappen voelde niet logisch, waardoor wij doorgereden zijn naar een lodge waar wij aan de rivier in het gras gepicknickt hebben. Ontspannen, samen zijn en daarvan genieten, Afrika samen delen, dat was hoe het voelde vandaag.

Ik besef dat ik vooral over deze week heb geschreven. Even terugkijken of ik van die week daarvoor nog spectaculaire dingen te melden heb, hmm ik geloof het niet.

Dus tot de volgende keer maar weer. Het ga jullie goed.