Ff bijpraten...

Het is alweer even geleden dat ik wat op de site heb gezet. Ik ben dan ook weinig thuis geweest. Zoals gezegd ben ik mijn eerste echte weekendje weggeweest naar Etosha Nationaal Park, dit was echt een heerlijk weekend, heb vervolgens een week hard gewerkt en ben nu net terug van een week VSO In Country training deel 2.

Etosha park is de mooiste safari die ik tot nu toe gedaan heb. Het park was heel groot met veel wilde dieren en relatief weinig mensen. Het had verschillende landschappen, waarvan een aantal plekken erg weids en indrukwekkend! Soms zag je van die echt typerende afrikaanse bomen als een silhouet in het landschap staan. Of je zag overal half afgevreten bomen, dan wist je dat de olifanten daar waren geweest. De power die een olifant in zijn slurf heeft is echt inmens. Wij hebben mooie taferelen gezien bij verschillende waterpools. Ineens komen er hele kuddes ree-achtige dieren aan die allemaal gaan drinken en vervolgens weer weglopen. Of een olifant die een bad neemt, of giraffes die met kromme benen proberen te drinken (soms best onhandig zo’n lang lijf). Een prachtige kleurrijke vogel, een kudde zebra’s die je bijna aan kon reiken. Ik wist niet dat zebra’s eigenlijk ook erg mooi zijn. En ik heb een drietal mannetjes olifanten geobserveerd die wel erg dichtbij waren, indrukwekkend om te zien.
Ook met Beverly was het erg fijn en relaxt. Het is wel bijzonder dat je hier relatief snel goede contacten kunt op bouwen. Misschien scheelt het dat je met z’n allen een vergelijkbare drive hebt en je op elkaar aangewezen bent. Fijn! En ik blijf fan van kamperen, wat spullen kunnen lenen van andere VSO-er, heerlijk koken op kampvuurtje, biertje erbij, midden in de natuur, wat wil je nog meer??

Het werk gaat goed, we hebben een aantal goede meetingen gehad. Tijdens de managementmeeting hebben wij in een positieve spirit vanuit de opgezette strategie concrete afspraken kunnen maken. O.a. dat de teachers Funday er aan komt, teambuilding en support in 1, hierover is het management erg enthousiast, leuk om te zien. De managementmeeting ervoor is niet door gegaan ivm te lage opkomt, de tweede keer leek het daar opnieuw op. Dus ik liet merken dat ik op deze manier niet kan werken en ‘ geinde wat’ dat ik zo beter terug naar Nederland kon gaan. Dit kwam wel aan, gelijk werd aan het eind van de meeting bij mij gecheckt of ik mij inmiddels weer had bedacht en toch echt wel wilde blijven. Dat doet wel goed, dan weet je dat je wat in beweging zet.
Een dag later hebben wij met de small group Buildings (schoolgebouwen), een aantal teachers met hulp van een aannemer en een technisch adviseur (een vriend van mij) keuzes kunnen maken. De gekozen richting wordt nu door twee teachers besproken met alle kindergartens en hun management. Ja delegeren, ik ga het wel leren… Teachers verantwoordelijkheid laten nemen voor acties is 1 vd zaken die ik er vanaf het begin goed in wil krijgen. Capacity building, leren door te doen, is in het netwerk essentieel om zelfstandig verder te kunnen. Vervolgens ben ik na deze meeting langs geweest bij de technisch tekenaar en de gemeente om zaken geregeld te krijgen. Voordat je hier een definitief JA hebt van de gemeente is minstens net zo veel geduld nodig als in Nederland. Gelukkig heeft Paul hierin al voorwerk gedaan, waar ik op verder kan bouwen. En tot nu toe is mijn relatie met de Ruimtelijk Ordeningspersoon goed, dus dat scheelt. Er valt goed met hem te praten.

Wel maf om ineens midden in de drukte van je werk, alles weer opgepakt na de kindergartens holiday, er dan opeens een week tussenuit te gaan om naar het vervolg van de In country training te gaan. Meerderen lieten mij al weten dat ze mij gingen missen, dus dat is een goed teken zullen wij maar zeggen. Het was eigenlijk wel een heerlijke week, gezellig om mijn VSO maatjes uit de 1ste week weer te spreken. Daarnaast was er ook een nieuwe groep gearriveerd een week daarvoor, samen hebben wij deze week gehad. Ook dat waren leuke mensen, een gevarieerde groep. De eerste nacht hebben wij gekampeerd in de bushbush. En de dag er na een village tour en bushwalk gemaakt. Opnieuw een kampvuurtje en een biertje, dus je hoort mij niet klagen. De dag erna naar Tsumeb, daar zaten wij luxe in een hotel met zwembad. Ook niet verkeerd… Onze hoofdtaak daar was om in 3 groepen elk 1 onderwerp uit te diepen, te weten health, rural development of business/economic. Dit hield in dat je op zoek ging naar organisaties die daar meer over konden vertellen. Ik zat in de eerste groep, wij hebben een hospital bezocht, het ministerie van Gender (gericht op o.a. registratie en hulp kwetsbare jonge kinderen) en twee projecten. Een opvangplek voor straatkinderen en/ of mishandelde kinderen, echt een liefdevolle plek voor ze om bij te komen. En een familiesupport centrum, ook erg positief project, al ben ik daar zelf niet geweest, maar mijn groepsgenoten.

Het is echt bizar om te merken hoe onwijs veel werk hier te doen is, wij kwamen er achter dat er 1 social worker is op de hele regio, terwijl bijna alle kinderen als kwetsbaar worden gezien. Dit is gewoon niet te doen. De social worker is dan ook erg blij met initiatieven als de beide opvangplekken die wij gezien hebben. Het schrijnende is dan wel weer dat daar soms kinderen worden gedropt, waar geen vervolg contact meer mee wordt opgenomen, er is te veel werk. Zo is er 1,5 jaar terug een baby gedropt. Moeder was op dat moment in hospital. Niemand weet of ze nog leeft, contact is geheel kwijt geraakt. Nu leeft dat jochie maar gewoon daar in de groep, zonder enig idee van familie. Gelukkig is het een erg vrolijk ventje, dat scheelt. Een ander erg verdrietig verhaal was een jonge meid die 8 dagen door 3 gemaskerde mannen in de bushbush is verkracht, na 8 dagen wist ze te ontsnappen. Niet voor te stellen, stil worden is het enige wat je kan, en bidden voor liefde en opvang. Zo zijn er hier nog vele verhalen die niet te vatten zijn. Wel merk je hierin de kracht van Afrikanen, ze slikken en gaan door. Opgeven zullen ze nooit, hoe pijnlijk zaken ook zijn en hoe diep het ze ook raakt. Ze nemen het leven zoals het is.

Vanavond een afrikaanse braai met alle vrijwilligers. Housewarming voor Bev en Christina en het afscheid van Alex. Zal vast weer gezellig worden. Ik ben wel even auto-loos, is wat minder praktisch vooral in de avonden. Maar iemand reed achteruit tegen mijn voorwiel aan, schokdempers kaduk en stuur uit balans. Wel fiks balen, gelukkig was het een goeie guy die zijn verantwoordelijkheid pakte. Hij is samen met mij bij garages langs geweest en zo hebben wij goede afspraken kunnen maken.

Mijn huisgenoot/ collega kan ook elk moment arriveren, maar ook hij heeft auto-problemen, dus waarschijnlijk wordt het ergens halverwege volgende week. Dus nog even de rust aan mijzelf, is wel even heerlijk.

Hee ik ben ook benieuwd hoe het jullie daar vergaat in het verre Nederland, hou mij op de hoogte.
Veel lieve afrikaanse groeten vanuit hier. KUS!

PS; update fotos’ volgt snel..