Ff slow down . .

Na alle drukte van laatst had ik vorige week ineens een hele rustige week. Vooral qua werk. Het was de tweede week voor de kindergartens dat ze vakantie hadden. Ook mijn collega’s dus. Ik heb dan ook weinig samen met collega’s op kunnen trekken en samen kunnen werken. Iets wat ik zeker mis in zo’n week. En dan is een office aan huis voor mij niet wat. Een beetje strategisch denken gaat mij stukken beter af als ik weet dat er iemand naast je staat en er zo nodig ook wakker van kan liggen. Dit is uiteraard iets wat ook duidelijk te maken heeft met wie ik ben en op welke manier ik lekker kan werken.

Aan de andere kant geeft het ook rust en een bezinningsmoment. De management meeting van de week ervoor heb ik goed op papier kunnen krijgen. En ook heb ik mijn eerste gedachten kunnen laten gaan over de benodigde financiën. Waarbij de grootste uitdaging is, hoe kun je kosten die je maakt maar nergens ondergebracht zijn, toch een plek geven? En natuurlijk een inschatting van de hoogte van diverse kosten. Ik merk dat ik nu deels op een level zit van ‘ de hoogte van de budgetten accepteren’ en van daaruit het project sturen.
Deze week zit de spirit er gelijk weer lekker in! Maandagochtend gelijk naar het vliegveldje hier om mijn VSO collega op te halen die de komende 3 weken het Global Exchange programma voorbereid (zie vorige mail). Gelijk bepaald dit ook een deel van je werkweek; gezamenlijke afspraken met een aantal officials hier, het (be)zoeken van gastgezinnen, zorgen dat ze zich thuis gaat voelen etc. Daarnaast is het heerlijk om de kindergartens weer te bezoeken, bij te kletsen met de teachers en gelijk bij mijzelf de inspiratie en drive te voelen. Kleine gesprekjes kunnen hier het verschil maken. Ik heb een lijstje gemaakt met vragen en punten waar ik de komende tijd met de teachers aan wil werken. Het geeft hopelijk wat richting aan de invulling van mijn tijd bij de kindergartens. Vandaag merkte ik dat dat voor beiden stimulerend werkt.

Verder ben ik vrijdag een avondje uit geweest, te weten naar een concert in Rundu. Dit was een erg leuke ervaring, allerlei bands kwamen langs en je proeft even wat van de muziekstijl en uitgaanssfeer ter plekke. Het was gezellig! Ik was gelukkig met mijn buurjongen, wat er voor zorgde dat je menig manvolk enigszins op afstand kunt houden. Ik val blijkbaar toch op met mijn blonde kop. Haha wel lachen.

Zaterdag ben ik fijn met een collega op stap geweest, op zoek naar een mooie relaxte omgeving buiten Rundu. Lekker op ontdekkingstocht in de omgeving, dit had ik nog weinig gedaan. Eerst belanden wij spontaan nog op een bruiloft van mensen die mijn collega kende. En tja dan laat je je gezicht zien en vervolgens moet je weer zorgen dat je op een tactische manier verdwijnt. Het gaat hier altijd zoals de afrikaan het wil, kom ik wel achter. Gelukkig was zij op een gegeven moment ook weer ‘in the mooth’ om er tussen uit te glippen. Dus wij zijn Rundu uitgereden en in een dorp verderop beland, heerlijk aan de Kavango river. Een paar andere NGO-ers hadden het zo geregeld dat zij een prive huisje aan de rivier konden krijgen op het grondgebied van het regionale ziekenhuis(je). Echt een prachtige plek! Wij kregen gelukkig permissie om daar wat rond te hangen. Mijn collega zag gelijk allerlei visjes zwemmen en aasde op een manier om ze te vangen. Scherp oog voor detail hebben ze hier. Ik vind dat wel mooi, ze zijn hier meer natuur gefocused dan ik uit Zuid-Afrika ken. Ze zien de schoonheid er echt van! Niet enkel het praktische nut of ongemak.

Zondag ben ik er opnieuw op uitgetrokken en heb de prachtige savanne ervaren. Droog, drassig en groen tegelijk. Veel koeien, prachtige runderen met grote horens. En hele grote zwarte ooievaar-achtige vogels. Bijzonder gebied en vooral heel stil. Je voelt je als alleen op de wereld, echt genieten vind ik dat. Vervolgens hebben wij een drankje gedaan in een basic natuurachtige lodge, heel relaxt en direct aan het water. Mooi uitzicht! Ik blijf het ook telkens een maf idee vinden dat Angola aan de overkant ligt. Je kunt het bijna aanraken zo dichtbij is het.
Komend weekend ga ik mijn ontdekkingstocht van de omgeving voortzetten en ga een weekendje weg naar het Etosha national Park. Daar heb ik veel zin in, ik ben benieuwd. Het schijnt een prachtig gebied te zijn met veel wilde dieren. Dus ik ga op zoek naar de olifanten, giraffes en leeuwen. Eens kijken of ik ze kan aaien.

Ja het mooie van het leven hier is dat je gewoon leeft met allerlei dagelijkse beslommeringen zoals je ze ook in Nederland kent. Maar dat je aan de andere kant unieke momenten meemaakt en af en toe je zomaar ineens op vakantie waant in een prachtige omgeving.