Bijna druk, druk, druk

Ja zo voelt het bijna. Dus ik denk gelijk, ik doe iets mis. Ik ben in Namibie, daar hoort alles relaxt te gaan, hier heb je alle tijd. Hier wilde ik bijkomen, geen verplichtingen en voor je het weet zit je weer ergens midden in. Ook heerlijk trouwens, maar wel eens vermoeiend. Je weet nooit hoe een dag begint en hoe die eindigt, alles ‘ ontstaat’ hier gewoon. Je denkt afspraken te hebben, maar toch niet. Je denkt even thuis te relaxen, heb je buurtkinderen over de vloer, of Rasta guys, of nog weer anderen. Je denkt ergens kort heen te gaan en je komt pas uren later thuis. Ja je weet hier nooit hoe het loopt.

Ik heb net foto’s op de website geplaats van mijn leventje hier, eerst van de VSO-ers waar ik mee gestart ben, de kindergartens, mijn werk, a meeting, beetje van de Rundu omgeving (die moet ik nog even meer verkennen en vastleggen op foto), mijn huisje, tuin en zelfs van mijn auto! Jaja die heb ik ook ineens. Een andere VSO-er ging versneld terug naar Nederland ivm ziekte vader. En zie hier, je hebt ineens een auto.

Laat ik even terug gaan in de tijd. Wat is er allemaal gebeurd afgelopen twee week? De laatste tijd heb ik wat meer sociale contacten gehad. Een aantal keren een borrel met westerse mensen, van andere NGO’s Interteam (zweden) en Peace core (Amerika). Contact met een duitse gast die al zo’n 30 jaar in Namibie woont, dus tja hoe duits ben je dan nog? Das wel gezellig, als je zo een man of 10 -15 om je heen weet, dat is wel relaxt idee. Je zoekt elkaar wat op, gaat ff drankje doen in de lodges, hangt wat rond in elkaars huizen etc. En verder zie ik wel hoe die contacten zich ontwikkelen, tis gewoon gezellig.

Met 1 van de VSO-ers ben ik aan het kerkshoppen, das wel leuk. Elke week probeer je een andere kerk, ik denk dat wij inmiddels redelijk door de engelstaligen in de directe omgeving heen zijn. Wij zijn naar een hele grote pentecoastel church geweest, van zon 1000 mensen. Met een hoep poeha en geschreeuw. Maar t had ook zeker zijn charme en luisterend naar de getuigenissen denk ik dat God ook daar grote dingen heeft gedaan. Straks ga ik met de VSO-er naar een kerk met slechts enkele mensen, ik ben daar eerder geweest. Vooral de eerste keer raakte het mij omdat ik merkte dat ze echt vanuit de bijbel praten en wilden leven. Het ging erom dat God jou in bepaalde situaties brengt met een doel, naar een verhaal uit Ezechiel. Hij wil je daar gebruiken. En zo voelde het ook voor mij. Het was mijn eerste week hier, ik had nog geen idee hoe en wat, veel eerste indrukken die een plek moeten krijgen. Ik wist dat het niet altijd makkelijk zou zijn om hier te werken en te wonen. En het gaf mij de bevestiging dat het goed is om hier te zijn.

Voor mijn werk blijf ik lekker doorgaan met Kindergartens bezoeken. Vorige week waren er twee VSO collega’s uit Windhoek ivm een vrijwilligersprogramma (Global Exchange) van okt- dec. Hier komen dan 10 Namibiers en 10 Engelsen het project supporten. Het was goed om hen hier te hebben, hen rond te leiden en ideeën te delen, pittige discussies al te voeren over de rol van de vrijwilligers etc. Gelijk heb je dan ook avondvullingen door na te borrelen en hapje te eten.

Ik heb inmiddels de eerste meetings georganiseerd. Dit zijn wel special ervaringen. Af en toe denk je dan echt, waar the pluck ben ik mee bezig? Hoe krijg ik de teachers op een actief meedenklevel, hoe krijg je ze zover dat ze zelf verantwoordelijkheid pakken voor simpele acties. Je stelt vragen, ze kijken je aan en zeggen gewoon niks of discussiëren met elkaar. Je bent dan continue manieren aan het bedenken om goed en helder met ze te communiceren, wat werkt hier, wat niet? Ik heb ze briefjes laten schrijven over wat hen blij maakt in hun job, dat is iets. Ik heb ze actief hun naam laten zetten bij small groups. Ik heb bedacht dat soort werkgroepjes rond bepaalde onderwerpen misschien gaat werken. De onderwerpen zijn Inkomen generende projecten, de bebouwing, (finance) management, voedselprogramma, education (lesprogramma). Met het management (5 teachers) hebben wij afgelopen week geprobeerd taken aan elk van deze groepen te geven. En daarbij heel voorzichtig hen na te laten denken over prioriteiten en planning. Waarmee starten wij. We will see hoe het allemaal gaat werken. Het geeft voor nu in elk geval een beetje richting.

Verder begin ik wat zicht te krijgen op de financiën voor het project. Hoeveel ruimte heb ik voor wat? En wat mag ik declareren onder welke kostenpost, en wat doe ik met kosten die ik wel wil maken maar die nergens direct onder passen. Deze maand moet er al een rapportage naar de donor, dus dan is bovenstaande (strategie/planning/financie) allemaal erg belangrijk om een goed beeld te schetsen en zonodig wijzigingen aan te vragen.

Verder heb ik gisteren mijn eerste Namibische bruiloft gehad. Mijn buren gingen trouwen. Zij zijn al jaren samen en hebben inmiddels 4 kinderen, maarre nu was het moment daar dat ze voor de Kerk wilden trouwen. Waarschijnlijk hadden ze nu genoeg gespaard om het te kunnen betalen. So a big party met veel harde muziek. Het was leuk, ik heb mij prima vermaakt. Inmiddels weet ik hoe lang zulke dingen kunnen duren, dus ik ben halverwege de kerkdienst binnengekomen, kon ik precies nog een uur meemaken en de ceremonies zien. Vervolgens lekker mijn eigen gang gegaan en een paar uur later eens op het feest verschenen. Dan is het precies leuk. Twee dagen daarvoor zag ik tijdens mijn ontbijt hoe er een koe en kippen geslacht werden in de tuin naast mij. Ik vind dat altijd wel wat hebben.

Van de week had ik een dag ineens geen electriciteit. Dus mijn dag begonnen zonder bakkie koffie helaas. Ook het water verdwijnt dan, blijkbaar heb je daar ook electriciteit voor nodig. Altijd goed om je een beetje voor te bereiden met wat kannen water en wat firewood. Dit laatste kwam ik die dag achter. Kun je in elk geval iets koken. Toevallig bleek hier nog wat hout te liggen. Ik had ineens wat buurtkinderen die langs kwamen , het is onvoorstelbaar hoe snel die dat vuurtje aan hadden. Dat is hun dagelijkse business. Ik zou echt lopen ploeteren, maarre binnen no time had ik mijn bakkie koffie.

Deze week heb ik die Duitser nog geholpen, waar ik hierboven over sprak. Hij probeert een catering/ take away op te zetten. Hij heeft nogal wat problemen en heeft geld nodig. Daarom had hij mij gevraagd voor 4 weken een oogje in het zeil te houden, zodat hij een reis kan leiden voor wat inkomen. Hij is heel gevoelig, beetje spiritueel persoon, staat dicht bij de Namibiers. Ik mag hem graag. Hij heeft alleen geen enkel commercieel gevoel en organisatorisch talent om zo’n toko te gaan draaien. Dus ik kwam daar van de week om Willem, een Namibier die zijn werknemer is, te supporten. Ik moest even diep zuchten en besefte dat daar nog een grote missie te volbrengen is. Ik heb het gevoel dat ik daar de komende tijd een handje ga helpen, kijken of we er energie en structuur in kunnen krijgen, wat stappen vooruit kunnen zetten.

Ok tis weer genoeg voor vandaag, er is vast nog meer te vertellen, maar ik weet even niet wat. Korte samenvatting, het is heerlijk te leven en ik zie wel hoe het allemaal gaat lopen, komt vast goed!