Rundu is the place

Na Windhoek is Rundu weer een heel nieuwe ervaring. Even schakelen kan ik je wel vertellen. Een stuk minder westers. Inmiddels begint het meer thuis te voelen en voelt het goed. Er ligt veel werk hier, heel veel. Er is ook veel gebeurd deze week, ik wil het jullie allemaal wel vertellen, maar weet amper waar te beginnen.

Laat ik beginnen met waar ik nu zit, in een internet café in Rundu. Ik krijg internet thuis, maar dit volgt later. Dus ben tijdelijk verbannen van de wereld, ik weet alleen nog maar wat er hier gebeurd. Zaterdag heb ik heel kort even mail gecheckt en nu in mijn lunchpauze neem ik wat meer tijd.
Rundu is heerlijk Afrikaans, heel basic, veel kleine stenen huisjes of eigen gemaakte hutjes. Veel zand, overal zand. Ik had echt een flashback naar mijn tijd in de townships van Crossroads. Al merk ik nu dat de sfeer hier wel een stuk relaxter en minder agressief is.

Vorige week was ik hier samen met Carolina (programmamanager VSO) en Mike Chart (education-advisor). Mike komt mij in het project helpen van September tot maart. Dat is erg fijn merk ik. Hij komt in die tijd ook bij mij in huis wonen. Het was erg goed met z’n drieen ons een beeld te vormen van het project en het werk wat gedaan moet worden. Ieder met zijn eigen ideeen en Caroline ook met een stuk kennis en verwachtingen. Dinsdags hebben wij alle kindergartens bezocht, woensdag hebben wij met allerlei belangrijke contactpersonen gesproken (Regional councellor (soort wethouder), HIV-AIDS coordinator, ministry of Education, ministry of Agriculture (ivm de tuinen), Childline (soort kinderbescherming). In mijn werk heb ik beiden erg nodig; het network zelf en de stakeholders hier. Zaak is ook om hen verbonden te krijgen, zodat het project beter geborgd kan worden.

Wij hebben een pittige opgave te doen. Dat is iets waar ik inmiddels wel achter ben. Er is best wat oud-zeer, de zaken zijn de laatste tijd niet zo gegaan als ze graag gehoopt hadden. De bouwopgave is gestagneerd, ze willen dat ik vandaag al de schop in de grond steek. Tja helaas gaat mij dat ook nog wel wat voorbereiding kosten. Je merkt dat de mensen waar ik in het netwerk mee werk niet of nauwelijks geschoold zijn. Het engels is voor meerderen van hen dan ook lastig. Ik kan met een aantal goed praten, met anderen minimaal. Dat merk ik vooral deze week nu ik zelfstandig bij alle Kindergartens langs ga, contact maak, kijk wat ze doen, hoe dingen geregeld zijn, wat belangrijk voor ze is. En uiteraard wat ik voor hen kan betekenen. Er zijn, samen optrekken om te leren, scholen bouwen en voldoende materialen (stoelen, tafels, lesmaterialen, plates etc) zijn de belangrijkste dingen voor hun. Zelf kan ik er nog wel een paar bij bedenken. De helft van de Kindergartens heeft helemaal geen gebouw, sommigen zelfs geen dakje. Juist nu in wintertijd is dit niet goed, sochtends is het erg koud en er staat regelmatig veel wind. En in het regenseizoen vallen er hierdoor hele weken uit. Vandaag ben ik op een Kindergarten geweest die het goed voor elkaar heeft qua bebouwing (donatie), maar deze staat wel in een vd armste delen van Rundu. Bijna iedereen zit zonder werk, een maandelijkse bijdrage van 0,50 ct per kind is al te veel voor hen. Voor meerdere kinderen is de maaltijd op school bijna de enige die ze krijgen. Onlangs is een moeder met kind overleden omdat ze eten zochten op de vuilnisbult, en dat wat ze daar vonden bleek vergif in te zitten. Ik word koud van zulke verhalen.

Ik heb fijne mensen ontmoet, op straat heb je makkelijk contact, mensen lopen zo een eindje met je mee. Ze maken een babbeltje. Ze komen je spullen dragen. De buren zijn ook erg fijn, ze geven mij het gevoel dat ze een oogje in het zeil houden. Ik heb ook hun nummer voor als ik snachts rare geluiden hoor.
Mijn huisje zelf wordt steeds gezelliger. Het was even wennen, er was niks alleen lelijke gordijnen en vieze vloerbedekking. Inmiddels is het een stuk schoner, heb ik een bank gekocht en allerlei praktische spullen. Gisteren zelfs een afrikaanse stoel, wat maakt dat mijn woonkamer al gezellig wordt. En ik heb wat fotos opgehangen. Ik heb een heerlijke tuin. Een zandvlakte met wat fruitbomen en een paar planten. Jaja ik moet nog aan het tuinieren, anders is alles hier wel erg snel dood. Dagelijks watergeven enzo. Ik krijg nog groene vingers.
Ik heb inmiddels ook wat westerlingen ontmoet. Het is wel fijn te weten dat die er ook zijn. Vooral nu Saskia en Linda (de andere VSO-ers) in September al vertrekken. Jaja het komt helemaal goed hier. Hier laat ik het voor nu even bij, wordt vervolgd. Hopelijk de volgende keer vanaf mijn eigen internet thuis..

Post krijgen is erg leuk; dus schroom niet, bel of mail of schrijf.
Network of Mehozetu
Anneke Boerma
P.O. Box 1847
Rundu