Drie jaar later ...
Blijf op de hoogte en volg Anneke
30 April 2016 | Namibië, Rundu
Hallo Allemaal,
Ja ja ineens een berichtje van mij. Wie had dat bedacht ;)
Deze keer alleen niet uit Rundu, maar gewoon uit Utrecht. Jaja toch weer Utrecht.
Ik ben deze week exact drie jaar terug uit Namibie; een voor mijzelf memorable moment!
Dat wil ik jullie natuurlijk niet onthouden, haha;). En niet alleen dat, ik wil ook vooral jullie support vragen in een voor mij belangrijke afrondingsstap hierin. Ik ga dit jaar een nieuwe uitdaging aan; te weten de VSO Himalaya Challenge! Nee, dit keer niet een langdurige VSO uitzending. Wel is het een onwijs gave projectreis, waarbij ik mij (financieel) hard ga maken voor het VSO Sisters 4 Sisters project in Nepal. Samen met de andere deelnemers gaan wij minimaal 100.000 euro ophalen voor de jonge meiden in Nepal.
Een korte terugblik, waardoor jullie denk ik de reden van dit alles beter begrijpen.
Terugkomen heeft vele dimensies, zo ben ik achter gekomen. Er is emotioneel veel gebeurd in drie jaar tijd. Terugkomen leek simpel, maar bleek het niet te zijn. Ik noem het gekscherend wel eens ‘een midlife crisis hebben op je 35ste’. Ik hoefde niet direct terug, maar vond ook hier niet zomaar weer mijzelf en mijn plek. Wie was ik, en wie ben ik nu? Verder de ‘good times and bad times’ verwerk je blijkbaar in fases, ook daar kwam ik achter ;) En daarbij speelde natuurlijk de grote vraag; hoe nu verder? Waar sta ik, wat kan en wil ik nu?
En dan ineens zo tussendoor heb je van die momenten waar je mee moet dealen; dat hele sterke gevoel van heimwee, naar de mensen, naar de manier van leven, de relaxtheid, het altijd mensen om je heen hebben, de natuur en de campingweekenden.
Gelukkig vond ik eerst veel fysieke ontspanning en gezelligheid op het tennisveld, dit hield mij mentaal in balans. Tot hier ruim een half jaar later abrupt een eind aan kwam door een stomme autodeur die opensloeg. Mijn schouder, ribben, sleutelbeen en alles daar omheen was spontaan totaal van slag. Dat was voor mij de bekende genadeklap, de balans was weg! Nu vele fysio’s, doktoren en 2 jaar later kan ik zeggen dat ik (bijna) weer terug ben!
Het gaat te ver om drie jaar tijd in een update te pakken, de praktisch korte versie is als volgt. Na 2,5 maand had ik al een eigen huisje gevonden, toch in Utrecht (met tuin!), maar helemaal blij. Na 9 maanden werk zoeken kreeg ik via vrijwilligerswerk de kans om als coordinator aan de slag te gaan bij Stichting Seguro (opvanghuis voor mensen zonder verblijfstatus en psychisch kwetsbaar). Van ziekteverlof is dit een vast contract geworden, wie had dat bedacht?! Een mooie kans en een plek om weer op heel ander vlak te groeien (hulpverlener/teamleider etc). Mijn kracht om zaken in beweging te zetten is ook hier goed van pas gekomen. Ik heb gemerkt dat ik altijd een sterke drive nodig heb, maatschappelijk en projectgericht. Ik moet ergens 120% voor kunnen gaan, alleen dat werkt bij mij.
Dat 'bijna terug' is dat waar ik nu jullie aandacht voor wil vragen. Zowel fysiek als mentaal voel ik mij weer sterker, en daar ben ik erg blij mee! Om dit te markeren wil ik deze periode ook afsluiten juist door nu opnieuw met VSO weg te gaan. Ik geloof in hun manier van werken, het kennis/expertise delen en het werken enkel op aanvraag van de lokale bevolking – community gericht. Ik ga daarom de uitdaging aan om minimaal 5000 euro op te halen voor het project Sisters 4 Sisters.
Ik zou het gaaf vinden als jullie mij daarin willen supporten; met 1 druk op de link hieronder (de pifworld-knop) kun je 10, 25, 50 of meer euro's aan dit prachtige meidenproject geven. Want uiteraard gaat het geld niet naar mij, maar ga ik voor de jonge meiden in Nepal, zodat zij een eerlijke kans krijgen op onderwijs en eigen ontwikkeling.
https://www.pifworld.com/nl/fundraisers/5fO6d7IkxFY/anneke-boerma/about
Meer info over het project kun je ook vinden op de internationele VSO site: http://www.vsointernational.org/fighting-poverty/where-we-work/nepal/sisters-for-sisters
Deze update is 1 van de acties die ik de komende tijd ga doen. Jullie horen nog meer van mij ;)
Haha ik heb er zin in, ik ga ervoor!
Ja ja ineens een berichtje van mij. Wie had dat bedacht ;)
Deze keer alleen niet uit Rundu, maar gewoon uit Utrecht. Jaja toch weer Utrecht.
Ik ben deze week exact drie jaar terug uit Namibie; een voor mijzelf memorable moment!
Dat wil ik jullie natuurlijk niet onthouden, haha;). En niet alleen dat, ik wil ook vooral jullie support vragen in een voor mij belangrijke afrondingsstap hierin. Ik ga dit jaar een nieuwe uitdaging aan; te weten de VSO Himalaya Challenge! Nee, dit keer niet een langdurige VSO uitzending. Wel is het een onwijs gave projectreis, waarbij ik mij (financieel) hard ga maken voor het VSO Sisters 4 Sisters project in Nepal. Samen met de andere deelnemers gaan wij minimaal 100.000 euro ophalen voor de jonge meiden in Nepal.
Een korte terugblik, waardoor jullie denk ik de reden van dit alles beter begrijpen.
Terugkomen heeft vele dimensies, zo ben ik achter gekomen. Er is emotioneel veel gebeurd in drie jaar tijd. Terugkomen leek simpel, maar bleek het niet te zijn. Ik noem het gekscherend wel eens ‘een midlife crisis hebben op je 35ste’. Ik hoefde niet direct terug, maar vond ook hier niet zomaar weer mijzelf en mijn plek. Wie was ik, en wie ben ik nu? Verder de ‘good times and bad times’ verwerk je blijkbaar in fases, ook daar kwam ik achter ;) En daarbij speelde natuurlijk de grote vraag; hoe nu verder? Waar sta ik, wat kan en wil ik nu?
En dan ineens zo tussendoor heb je van die momenten waar je mee moet dealen; dat hele sterke gevoel van heimwee, naar de mensen, naar de manier van leven, de relaxtheid, het altijd mensen om je heen hebben, de natuur en de campingweekenden.
Gelukkig vond ik eerst veel fysieke ontspanning en gezelligheid op het tennisveld, dit hield mij mentaal in balans. Tot hier ruim een half jaar later abrupt een eind aan kwam door een stomme autodeur die opensloeg. Mijn schouder, ribben, sleutelbeen en alles daar omheen was spontaan totaal van slag. Dat was voor mij de bekende genadeklap, de balans was weg! Nu vele fysio’s, doktoren en 2 jaar later kan ik zeggen dat ik (bijna) weer terug ben!
Het gaat te ver om drie jaar tijd in een update te pakken, de praktisch korte versie is als volgt. Na 2,5 maand had ik al een eigen huisje gevonden, toch in Utrecht (met tuin!), maar helemaal blij. Na 9 maanden werk zoeken kreeg ik via vrijwilligerswerk de kans om als coordinator aan de slag te gaan bij Stichting Seguro (opvanghuis voor mensen zonder verblijfstatus en psychisch kwetsbaar). Van ziekteverlof is dit een vast contract geworden, wie had dat bedacht?! Een mooie kans en een plek om weer op heel ander vlak te groeien (hulpverlener/teamleider etc). Mijn kracht om zaken in beweging te zetten is ook hier goed van pas gekomen. Ik heb gemerkt dat ik altijd een sterke drive nodig heb, maatschappelijk en projectgericht. Ik moet ergens 120% voor kunnen gaan, alleen dat werkt bij mij.
Dat 'bijna terug' is dat waar ik nu jullie aandacht voor wil vragen. Zowel fysiek als mentaal voel ik mij weer sterker, en daar ben ik erg blij mee! Om dit te markeren wil ik deze periode ook afsluiten juist door nu opnieuw met VSO weg te gaan. Ik geloof in hun manier van werken, het kennis/expertise delen en het werken enkel op aanvraag van de lokale bevolking – community gericht. Ik ga daarom de uitdaging aan om minimaal 5000 euro op te halen voor het project Sisters 4 Sisters.
Ik zou het gaaf vinden als jullie mij daarin willen supporten; met 1 druk op de link hieronder (de pifworld-knop) kun je 10, 25, 50 of meer euro's aan dit prachtige meidenproject geven. Want uiteraard gaat het geld niet naar mij, maar ga ik voor de jonge meiden in Nepal, zodat zij een eerlijke kans krijgen op onderwijs en eigen ontwikkeling.
https://www.pifworld.com/nl/fundraisers/5fO6d7IkxFY/anneke-boerma/about
Meer info over het project kun je ook vinden op de internationele VSO site: http://www.vsointernational.org/fighting-poverty/where-we-work/nepal/sisters-for-sisters
Deze update is 1 van de acties die ik de komende tijd ga doen. Jullie horen nog meer van mij ;)
Haha ik heb er zin in, ik ga ervoor!
-
30 April 2016 - 12:57
Sonja:
Hey lieve zus!
Leuk weer een bericht op je blog! Ik las nog even je 1 na laatste bericht over je afronding, onze reis en je begin weer in Nederland. Bijzonder om even weer terug te lezen. En wat is er dan in 3 jaar al weer veel gebeurd! Mooi een eerlijk omschreef je een deel ervan in dit blog. Ik wens je een prachtige reis straks in Nepal. Succes met alle voorbereidingen. En ik vind het wel heel erg bij jou passen. In de lijn van die 120% die je omschrijft!
Liefs, Sonja
-
01 Mei 2016 - 10:01
Els Koch:
Hi Anneke. Ik vind het leuk om je afstand te blijven volgen. Wat mooi dat je hierboven sterk en kwetsbaar tegelijk naar voren komt.
Veel succes met dit project. -
01 Mei 2016 - 15:04
Ruurd:
Ha Anneke,
goed weer 'ns wat van je te horen! Je bent wel een super doorzetter zeg! Je hebt immers nogal wat meegemaakt in Namibië, dat was bepaald niet makkelijk. En zo te lezen is het landen in Nederland ook niet echt makkelijk geweest. Dus extra knap dat je toch weer een nieuw project oppakt! Een van mijn dochters zit nu voor 10 weken in Sri Lanka op een women devellopmentproject. Belangrijke projecten in die landen. Dus mijn steun heb je zeker!
En heimwee naar Namibië kan ik me voorstellen. Ik denk na twee vakantieweken daar, al met weemoed terug!
groeten, Ruurd -
02 Mei 2016 - 13:52
Maria:
He, wat ontzettend leuk! Kom maar op met die acties. Groeten, Maria -
04 Mei 2016 - 09:47
Joris Eekhout:
Ha Anneke,
Wat een verhaal over hoe je weer een goede plek hebt gevonden in onze samenleving hier. En het VS(O hart is gebleven begrijp ik.
Wat fijn je meedoet aan de Challenge ! Ik doe ook mee. En ik lever graag een financiele bijdrage aan jou sponsordoel.
Hartelijke groet,
Joris
-
12 Mei 2016 - 15:09
Lauren :
Hi Anneke,
Wow, wat heb jij veel meegemaakt in korte tijd en hoe eerlijk en open deel jij dit met ons.
Goed om te lezen dat je inmiddels zowel fysiek als mentaal weer bijna de 'oude' bent!
Hoewel van 'oude' in geen enkel opzicht eigenlijk echt sprake is na alles wat je hebt meegemaakt en ervaren. Je neemt altijd weer iets nieuws (ondanks tegenslag) mee, waardoor je groeit.
Ik kijk echt vol bewondering naar je verhaal (je zou iets kunnen doen met je schrijftalent!) en je nieuwe uitdaging in de Himalaya. Mijn support heb je.
groetjes,
Lauren -
18 Mei 2016 - 20:14
Roeline:
Hoi Anneke,
Tof dat je weer een project gaat doen! Veel succes, zegen en plezier er van. Ik ga je volgen!
Hug,
Roeline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
