Terug in Nederland
Blijf op de hoogte en volg Anneke
15 Mei 2013 | Namibië, Rundu
Lieve mensen, voor nu een korte laatste weblog over mijn Namibie tijd. VSO Namibie is niet meer en ook ik ben niet meer in het Namibische.
Op zaterdag 27 april was de dag daar dat ik weer voet zette op Nederlandse bodem. Een warm welkom wachtten mij en Sonja op op Schiphol. Stevige knuffels, een welkom spandoek en blije ouders, zussen en vriendinnen! En niet te vergeten my new-born nephew! Het is fijn al die lieve mensen in deze eerste dagen/weken, het helpt zeker bij het terugkomen.
Ik heb inmiddels de status ZWERVER gekregen, dak-, maar niet thuisloos. Elke dag of paar dagen vind ik een ander thuis waar ik met familie en/of vrienden kan bijkletsen, eten, slapen en soms wat bijkomen. Gaaf toch dat dat kan. Het gaat lekker op zijn Namibisch “don’t worry, your family is there to take care of you” is wat mijn teachers telkens tegen mij zeiden voordat ik weg ging. En zie hier.
Dus ik heb maar besloten dat ik van deze tijd ga genieten, een andere keus heb ik ook niet echt. Ik voel mij goed, geniet van de mensen en ook wel een beetje van Nederland. Stap voor stap land ik hier, probeer ik mijn plek weer te vinden en zoek ik opties voor de toekomst. Ik merk wel dat ik nog ergens hang tussen Namibie, Nederland en mijn nieuwe leven, maarre dat gaat wel los lopen, daar heb ik alle vertrouwen in. De eerste prioriteit voor nu is een tijdelijke kamer/woning. Tussendoor ben ik een baan aan het zoeken, wat uiteindelijk ook mijn definitieve nieuwe woonplek zal gaan bepalen. We will see, elke tip blijft welkom!
De laatste Namibie weken waren een stapsgewijs afscheid nemen van werk, huis, vrienden en Rundu. Intensieve en goeie weken, het afscheid was goed! Op 31 maart moest ik het land uit zijn i.v.m. visa. Dat was mijn deadline en dat is gelukt. Vermoeid kwamen Sonja en ik die dag aan bij de Victoria falls in Zimbabwe. Het was heerlijk om daar te zijn. Prachtige en indrukwekkende watervallen met daarbij een relaxte camping met zwembad en leuke bar. Daar konden wij onze verdere vakantieplannen maken.
Ik was erg blij met de vakantie. Gelijk vanuit de drukte terug naar Nederland zou echt ‘much too much’ zijn geweest. Een break tussen Namibie en Nederland door was voor mij echt heel goed. Vervolgens hebben wij heerlijke weken gehad van kamperen, rondtrekken door prachtige natuur en met mooie mensen om ons heen. Zimbabwe is echt heel anders dan Namibie. Veel groener, veel glooiender en meer rotsige bergen. En het is veel drukker, 13 miljoen mensen (ipv 2 miljoen Namibiers) op minder dan de helft van het Namibische oppervlakte. Dus dat merk je gelijk en daar wordt het ook wat bruisender van moet ik zeggen, das leuk.
Het hoogtepunt van de vakantie zou worden ‘lekker hiken in de Eastern Highlands van Zimbabwe’. Maar helaas waren dezen geheel gehuld in mist en regen. Niet getreurd, het er zijn gaf al een mooi beeld en de rest dromen wij er gewoon bij. Gelukkig zijn er genoeg andere mooie plekken op aard.
Een heel bijzonder weekend hadden wij bij mijn Zimbabwe vriendin in haar home-village, samen met haar moeder, zoon en nichtje. Wij sliepen in een echt bed in een mooie rondavel, terwijl onze vriendin op de grond sliep. Weigeren van het bed was een belediging voor haar. Onze bank was een kleedje met de hut als ruggesteun en ons eigen water haalden wij uit de waterpomp in het dorp. Het gaf een boeiende inkijk in het Zimbabwe dorps- en familieleven, gastvrijheid en vriendschap.
Ook was het gaaf bootje varen in de Kavango delta in Botswana. Bijna 2 jaar heb ik naast de Kavango gewoond en geleefd, dus wel special om dan ook te zien waar deze rivier uitmondt, niet in zee, maar in het land. En gaaf was het natuurlijk om dit alles te delen met mijn zus, die het speciale voorrecht heeft gehad mij op te zoeken aan het begin en aan het eind. Absoluut bijzonder.
Voor nu kan ik alleen zeggen; het waren twee mooie jaren! Met ervaringen, mensen en een omgeving die ik nooit zal vergeten. Het heeft mijn leven verdiept. Ik kijk met andere ogen.
Ook zal ik niet vergeten de support en reacties vanuit Nederland, soms uit verrassende hoek, maar altijd bijzonder. Het stukje dat mensen wilden mee lopen op mijn weg daar doet veel. Grote Dank. En laten wij dat blijven doen, meelopen met elkaar, het maakt het leven zoveel mooier. Ik heb het gezien, hier en in Namibie en overal.
Hartelijke groeten van een wat melancholische Anneke
Op zaterdag 27 april was de dag daar dat ik weer voet zette op Nederlandse bodem. Een warm welkom wachtten mij en Sonja op op Schiphol. Stevige knuffels, een welkom spandoek en blije ouders, zussen en vriendinnen! En niet te vergeten my new-born nephew! Het is fijn al die lieve mensen in deze eerste dagen/weken, het helpt zeker bij het terugkomen.
Ik heb inmiddels de status ZWERVER gekregen, dak-, maar niet thuisloos. Elke dag of paar dagen vind ik een ander thuis waar ik met familie en/of vrienden kan bijkletsen, eten, slapen en soms wat bijkomen. Gaaf toch dat dat kan. Het gaat lekker op zijn Namibisch “don’t worry, your family is there to take care of you” is wat mijn teachers telkens tegen mij zeiden voordat ik weg ging. En zie hier.
Dus ik heb maar besloten dat ik van deze tijd ga genieten, een andere keus heb ik ook niet echt. Ik voel mij goed, geniet van de mensen en ook wel een beetje van Nederland. Stap voor stap land ik hier, probeer ik mijn plek weer te vinden en zoek ik opties voor de toekomst. Ik merk wel dat ik nog ergens hang tussen Namibie, Nederland en mijn nieuwe leven, maarre dat gaat wel los lopen, daar heb ik alle vertrouwen in. De eerste prioriteit voor nu is een tijdelijke kamer/woning. Tussendoor ben ik een baan aan het zoeken, wat uiteindelijk ook mijn definitieve nieuwe woonplek zal gaan bepalen. We will see, elke tip blijft welkom!
De laatste Namibie weken waren een stapsgewijs afscheid nemen van werk, huis, vrienden en Rundu. Intensieve en goeie weken, het afscheid was goed! Op 31 maart moest ik het land uit zijn i.v.m. visa. Dat was mijn deadline en dat is gelukt. Vermoeid kwamen Sonja en ik die dag aan bij de Victoria falls in Zimbabwe. Het was heerlijk om daar te zijn. Prachtige en indrukwekkende watervallen met daarbij een relaxte camping met zwembad en leuke bar. Daar konden wij onze verdere vakantieplannen maken.
Ik was erg blij met de vakantie. Gelijk vanuit de drukte terug naar Nederland zou echt ‘much too much’ zijn geweest. Een break tussen Namibie en Nederland door was voor mij echt heel goed. Vervolgens hebben wij heerlijke weken gehad van kamperen, rondtrekken door prachtige natuur en met mooie mensen om ons heen. Zimbabwe is echt heel anders dan Namibie. Veel groener, veel glooiender en meer rotsige bergen. En het is veel drukker, 13 miljoen mensen (ipv 2 miljoen Namibiers) op minder dan de helft van het Namibische oppervlakte. Dus dat merk je gelijk en daar wordt het ook wat bruisender van moet ik zeggen, das leuk.
Het hoogtepunt van de vakantie zou worden ‘lekker hiken in de Eastern Highlands van Zimbabwe’. Maar helaas waren dezen geheel gehuld in mist en regen. Niet getreurd, het er zijn gaf al een mooi beeld en de rest dromen wij er gewoon bij. Gelukkig zijn er genoeg andere mooie plekken op aard.
Een heel bijzonder weekend hadden wij bij mijn Zimbabwe vriendin in haar home-village, samen met haar moeder, zoon en nichtje. Wij sliepen in een echt bed in een mooie rondavel, terwijl onze vriendin op de grond sliep. Weigeren van het bed was een belediging voor haar. Onze bank was een kleedje met de hut als ruggesteun en ons eigen water haalden wij uit de waterpomp in het dorp. Het gaf een boeiende inkijk in het Zimbabwe dorps- en familieleven, gastvrijheid en vriendschap.
Ook was het gaaf bootje varen in de Kavango delta in Botswana. Bijna 2 jaar heb ik naast de Kavango gewoond en geleefd, dus wel special om dan ook te zien waar deze rivier uitmondt, niet in zee, maar in het land. En gaaf was het natuurlijk om dit alles te delen met mijn zus, die het speciale voorrecht heeft gehad mij op te zoeken aan het begin en aan het eind. Absoluut bijzonder.
Voor nu kan ik alleen zeggen; het waren twee mooie jaren! Met ervaringen, mensen en een omgeving die ik nooit zal vergeten. Het heeft mijn leven verdiept. Ik kijk met andere ogen.
Ook zal ik niet vergeten de support en reacties vanuit Nederland, soms uit verrassende hoek, maar altijd bijzonder. Het stukje dat mensen wilden mee lopen op mijn weg daar doet veel. Grote Dank. En laten wij dat blijven doen, meelopen met elkaar, het maakt het leven zoveel mooier. Ik heb het gezien, hier en in Namibie en overal.
Hartelijke groeten van een wat melancholische Anneke
-
15 Mei 2013 - 23:03
Jan Kosters:
Fijn dat je weer in Nederland bent. En wat is de tijd ontzettend hard gegaan! We gaan je vast en zeker spreken en bijkletsen, inclusief Rob :) Succes met alles, Jan & Kirsten -
16 Mei 2013 - 00:25
Sonja:
HET WAS GAAF!!!! ik voel me erg dankbaar dat ik 2x naar je toe kon komen! Wat was het gaaf om met jou daar te reizen en zoveel moois te zien!! Eigenlijk was een 5 weekse vakantie nog te kort.... En hoe lastig ook voor ons westerse mensen, je collega's hebben gelijk: ook voor een dakloze zus/vriendin hier in Nederland zal worden gezorgd! Neem niet alles van het Namibische over, maar die rust en het leven per dag wel! BIG HUG!!!
Sonja -
16 Mei 2013 - 08:24
Albert En Alies:
Lieve Anneke,
Wij zijn blij dat je terug bent in Nederland! Gaaf hoe je alles hebt bijgehouden in een blog, mooi om te lezen. Wij hopen dat je snel een fijne plek kan vinden om te wonen en te werken. Heeel veel succes met alles wat nu op je af komt. Wij leven met je mee en weet dat je altijd van harte welkom bent.
Tiemen is trouwens vanaf woensdag weer naar school gegaan, hij is lang ziek geweest.
Liefs van ons, Albert & Alies, Barend, Tiemen en Jorick -
16 Mei 2013 - 17:44
Susan Claessens :
Hoi Anneke, welkom terug in NL. Wat zal het wennen zijn, weer in de drukte en het 'luxe' bestaan hier. Water uit de kraan, alles bij de hand en verkrijgbaar. Fijn dat je zo lekker geniet bij familie en vrienden. Neem je tijd, want de omschakeling is zo groot. Ben benieuwd wat je gaat doen en waar je belandt. Vast niet bij de provincie. Hou je me op de hoogte? Wie weet word je ook wel zzp-er net als ik. Ik zou niet anders meer willen. Zoveel vrijheid en eigen keuzes. Maar step by step hoor..... Dat heb je zo te lezen echt wel geleerd. Ik vond het leuk je te volgen, hoop dat te blijven doen. Dank voor al je verslagen. En geniet....Susan. -
16 Mei 2013 - 20:04
Ludy:
Hè meid fijn je weer terug te hebben. Top dat we je mochten volgen. Hoop dat je leven hier weer wat zekerder mag worden. -
16 Mei 2013 - 21:05
Elina:
Ha die Anneke,
We zijn blij dat je er weer bent hoor!
Supergezellig dat we je weer hebben gezien/ gesproken!
Tot gauw, liefs Elina -
16 Mei 2013 - 21:51
Ina:
Lieve Anneke,
Wat fijn dat je weer terug bent! Ik dacht de laatste tijd al steeds: Anneke zou toch ergens in maart terug komen? Maar vergiste me dus een maandje... Fijn dat je weer in Nederland bent en dat je het daar goed hebt kunnen afsluiten met een welverdiende vakantie! Wat zal het nu hier een enorme overgang voor je zijn, en super logisch dat je melancholisch bent, na zo'n tijd! En het is ook een teken dat je het gewoon goed hebt gehad, anders ben je niet melancholisch. Ik hoop je snel in het Utrechtse te zien!
liefs, Ina -
09 Juni 2013 - 22:02
Arnold De Voogd:
Hoi Anneke,
Ik ken je nog van de periode dat je werkte bij de provincie Utrecht.
Ik zat bij het Grafische Centrum en we hebben destijds vele klussen samen gedaan.
Nu je weer in Nederland terug bent, heet ik je van harte welkom.
Geniet maar van de mooie dingen hier in Nederland, want die zul je ook wel gemist hebben.
Zelf heb ik de provincie verlaten per 31 mei. Ik ga een jaar met FPU en volgend jaar met pensioen.
Het laatste jaar heb ik 2 zware medische ingrepen gehad en ben nog herstellende hiervan.
Maar.... het komt goed! Misschien zien we elkaar nog eens, anywhere.
groetjes van Arnold de Voogd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
